Aimo Cajander

Aimo Kaarlo Cajander (urodzony 4 kwietnia 1879 w Uusikaupunki, zmarł 21 stycznia 1943 w Helsinkach) był fińskim botanikiem oraz politykiem, a także wykładowcą na Uniwersytecie Helsińskim. Pełnił funkcję premiera Finlandii w latach 1922, 1924 oraz 1937–1939.

Życiorys

Urodził się 4 kwietnia 1879 roku w Uusikaupunki jako syn Karla Alexandra Cajandera oraz Anny Matildy z domu Allenius. W 1903 roku uzyskał dyplom z zakresu botaniki. Rozpoczął pracę zawodową i stworzył własną koncepcję typów lasów, opartą na analizie występujących w nich gatunków roślin. W latach 1911–1934 zajmował stanowisko profesora nauk leśnych na Uniwersytecie Helsińskim. Od 1918 roku pełnił funkcję dyrektora generalnego państwowego przedsiębiorstwa Metsähallitus.

2 czerwca 1922 roku, na prośbę prezydenta Kaarla Juha Ståhlberga, objął urząd premiera Finlandii. Kierował tymczasowym rządem przez nieco ponad pięć miesięcy, do 11 listopada 1922 roku. Mimo bycia członkiem Partii Koalicji Narodowej, wcześniej nie angażował się aktywnie w politykę. Po raz drugi objął kierownictwo tymczasowego gabinetu od 18 stycznia do 31 maja 1924 roku.

W 1927 roku dołączył do Narodowej Partii Postępowej, a w następnym roku został ministrem obrony w rządzie Oskariego Manterego. W 1929 roku został wybrany na członka Eduskunty.

W 1937 roku nowo wybrany prezydent Kyösti Kallio powierzył mu ponownie stanowisko premiera, które objął 12 marca 1937. Udało mu się stworzyć rząd większościowy, w skład którego weszły dwie największe fińskie partie – Socjaldemokratyczna Partia Finlandii oraz Maalaisliitto. Pełnił rolę pośrednika między liderami obu partii – Väinö Tannerem oraz Juhem Niukkasenem. Nie wierzył w możliwość ataku ZSRR na Finlandię, jednak po wybuchu wojny zimowej złożył dymisję na ręce prezydenta. Urząd premiera sprawował do 1 grudnia 1939 roku. Słaba sytuacja sprzętowa fińskich żołnierzy podczas konfliktu została określona pejoratywnie jako model Cajandera (fin. Malli Cajander).

Po ustąpieniu z urzędów wycofał się z życia politycznego. 21 stycznia 1943 roku został znaleziony martwy w gmachu Eduskundy, tuż przed planowanym wystąpieniem na posiedzeniu klubu swojej partii.

Przypisy