Aimable Jean Jacques Pélissier, książę de Malakoff (urodzony 6 listopada 1794 w Maromme, zmarł 22 maja 1864 w Algierze) był francuskim wojskowym oraz mężem stanu, który zdobył tytuł marszałka Francji. Jest znany przede wszystkim jako zdobywca Algierii oraz twierdzy Sewastopol.
Życiorys
Pélissier został wcześnie przygotowany przez swoją rodzinę do kariery wojskowej. Uczył się w renomowanej szkole wojskowej w La Flèche, a następnie ukończył prestiżową Akademię Wojskową Saint-Cyr. W 1815 roku awansował na stopień podporucznika artylerii; po zdaniu dodatkowego egzaminu w 1819 roku został skierowany do pracy w sztabie. Jako adiutant brał udział w kampanii interwencyjnej podczas wewnętrznego konfliktu w Hiszpanii w 1823 roku, a w latach 1828–1829 uczestniczył w francuskiej ekspedycji dowodzonej przez generała Maisona, mającej na celu pacyfikację Morei, która była wówczas pod panowaniem Turków.
Później, z przerwami, służył w Algierze, gdzie brał udział w kolonizacji oraz podboju tego kraju przez Francuzów. Po krótkiej służbie w 1830 roku, która została przerwana przez obowiązki w sztabie w Paryżu, powrócił tam w 1839 roku jako uczestnik kampanii przeciwko zrewoltowanemu emirowi Abd El-Kaderowi. W walce z jego partyzantami wykazał się zdecydowaniem i bezwzględnością, m.in. w czerwcu 1845 roku doprowadzając do zagazowania cywilnej ludności plemienia Uled Riah w jaskiniach gór Dahra, gdzie szukali schronienia. Awansowany w 1846 roku na generała brygady, w latach 1848-1851 pełnił funkcję wojskowego komendanta nadbrzeżnej strefy Oranu. Po prezydenckim zamachu stanu Napoleona III w 1852 roku, przez krótki czas pełnił obowiązki gubernatora Algierii, kierując podbojem plemiennych terytoriów na południu.
W styczniu 1855 roku, po marszałku Canrobercie, został mianowany dowódcą francuskiego korpusu ekspedycyjnego w trakcie wojny krymskiej. W czasie oblężenia Sewastopola, pod jego dowództwem, 8 września zdobyto kluczową pozycję – fort na wzgórzu Małachowskim, co doprowadziło do opanowania twierdzy. W uznaniu tych zasług, natychmiast otrzymał nominację na marszałka Francji, a w lipcu 1858 roku nadano mu tytuł księcia Malakoff. Od marca 1858 do kwietnia 1859 roku pełnił obowiązki ambasadora w Londynie, a od 1860 roku aż do swojej śmierci był gubernatorem francuskiej Algierii.
Uwagi
Przypisy