AIM-82
AIM-82 to amerykański pocisk rakietowy klasy powietrze-powietrze, który był opracowywany z myślą o nowym myśliwcu przewagi powietrznej F-15 Eagle. Miał on na celu zastąpienie dotychczas stosowanych pocisków AIM-9 Sidewinder.
Rozwój programu
W 1969 roku Siły Powietrzne USA (USAF) rozpoczęły program mający na celu rozwój nowego myśliwca przewagi powietrznej F-15 Eagle oraz pocisków rakietowych, które miały go uzbroić. Wówczas stosowane pociski krótkiego zasięgu AIM-9 Sidewinder, naprowadzane na podczerwień, musiały być wystrzeliwane w sposób umożliwiający trafienie jedynie w tylnej półsferze celu. Nowe pociski miały umożliwiać odpalenie pod różnymi kątami do celu oraz wykorzystywać technologię wystrzel i zapomnij (ang. fire-and-forget), co pozwalałoby pilotowi na oddalenie się od celu tuż po wystrzeleniu.
Wybór dostawców i zakończenie programu
W 1970 roku wskazano trzy firmy: General Dynamics, Hughes Aircraft oraz Philco-Ford, jako potencjalnych dostawców pocisku i zlecono im prace nad rozwojem tej broni. Jednak już we wrześniu tego samego roku program został zakończony. Główną przyczyną rezygnacji z AIM-82 było istnienie równoległego programu pocisku krótkiego zasięgu AIM-95 Agile, który był rozwijany przez US Navy jako uzbrojenie dla myśliwca Grumman F-14 Tomcat. Pomimo konkurencji między US Navy a USAF, uznano, że budowa dwóch pocisków o takich samych funkcjach byłaby nieefektywna, co skłoniło do dania priorytetu projektowi marynarki. Ostatecznie projekt AIM-95 również został wstrzymany, a w jego miejsce przeprowadzono modernizację sprawdzonych pocisków AIM-9 Sidewinder, które w nowej wersji są używane do dziś.
Brak szczegółów projektowych
Z powodu przerwania programu AIM-82 na wczesnym etapie, nie udało się sprecyzować założeń projektowych ani parametrów nowego pocisku.