AIM-260 JATM
AIM-260 JATM (Joint Advanced Tactical Missile) to amerykański, kierowany pocisk rakietowy powietrze–powietrze o dalekim zasięgu, który jest opracowywany przez firmę Lockheed Martin jako następca pocisku AIM-120 AMRAAM.
Historia
Prace nad nowym, kierowanym pociskiem rakietowym powietrze–powietrze rozpoczęły się formalnie w 2017 roku w ramach programu Joint Advanced Tactical Missile (JATM). Pierwsze informacje dotyczące nowego uzbrojenia zostały ujawnione w 2019 roku. Nowa rakieta ma charakteryzować się zasięgiem dwukrotnie większym niż pociski AIM-120 AMRAAM, przy zachowaniu podobnych wymiarów. Testy nowej konstrukcji planowane są na 2022 rok, a w kolejnym roku pocisk powinien osiągnąć wstępną gotowość operacyjną. Dzięki swoim rozmiarom, rakieta będzie mogła być przenoszona w wewnętrznych komorach uzbrojenia samolotów Lockheed F-22 Raptor oraz Lockheed Martin F-35 Lightning II. W pierwszej kolejności, AIM-260 zostanie zintegrowany z F-22 oraz wersją E/F McDonnell Douglas F/A-18 Hornet, a dopiero później z F-35. Wszystkie informacje dotyczące osiągów pocisku, rodzaju napędu oraz systemu naprowadzania są na razie spekulacjami. Jednakże USAF ujawniła, że w przeciwieństwie do europejskiego Meteora, AIM-260 nie będzie korzystać z silnika strumieniowego. W opinii komentatorów, pocisk stanowi amerykańską odpowiedź na chiński rakietowy pocisk dalekiego zasięgu klasy powietrze-powietrze PL-15. Z nieoficjalnych informacji wynika, że pocisk będzie miał zasięg rzędu 200 km, osiągając maksymalną prędkość około 5 Ma. Nie jest jednak jasne, jaki rodzaj napędu zostanie zastosowany przez producenta; oczekiwana prędkość sugerowała użycie silnika strumieniowego, ale z nielicznych udostępnionych oficjalnie informacji wynika, że ten typ silnika nie zostanie zastosowany w AIM-260. Inną możliwością są nowoczesne, wysokoenergetyczne paliwa, które napędzają bardziej konwencjonalne silniki, ale pozwalają na osiągnięcie wymaganych parametrów lotu. Spekulacje dotyczące systemu naprowadzania wskazują na wykorzystanie anteny z aktywnym skanowaniem elektronicznym (ang. active electronically scanned array – AESA). Głowica pocisku ma mieć kombinowany układ naprowadzający, który wykorzystuje radar AESA oraz czujnik/czujniki podczerwieni lub pasywną głowicę radiolokacyjną, naprowadzającą się na wykryty sygnał radarowy wysyłany przez cel ataku. Prace nad pociskiem mają dla amerykańskich sił powietrznych charakter priorytetowy. Wprowadzenie rakiety do uzbrojenia oraz jej zamówienia mają według planów umożliwić wygaszenie produkcji AIM-120, przy jednoczesnym zachowaniu wsparcia technicznego dla eksploatacji tego ostatniego.