Aichi E16A Zuiun (oznaczenie amerykańskie – Paul) to japoński wodnosamolot zwiadowczy, który był używany podczas II wojny światowej.
Historia
Na przełomie 1940 roku, firma Aichi Kokuki KK rozpoczęła prace nad nowoczesnym wodnosamolotem zwiadowczym, który miał także spełniać funkcje bombowca nurkującego, aby zastąpić dotychczasowe modele Aichi E13A Raiun. Projekt samolotu, oznaczonego jako AM-22, został stworzony przez inżyniera Rishiro Matsuo we współpracy z inżynierem Yasushiro Ozawą.
Podczas prac projektowych wymagania stawiane przez dowództwo japońskiego lotnictwa morskiego uległy zmianom, a prototyp został ukończony dopiero w 1942 roku. Otrzymał wtedy oznaczenie E16A. Prototyp, napędzany silnikiem gwiazdowym Mitsubishi Kinsei 51, odbył swój pierwszy lot w maju 1942 roku, a następnie przeszedł szereg testów, które ujawniły liczne usterki. Ostatecznie samolot został zatwierdzony do produkcji seryjnej w sierpniu 1943 roku, przyjmując oznaczenie E16A1 oraz nazwę Zuiun, co w tłumaczeniu oznacza „pomyślna chmura”. Wersja ta była wyposażona w nowy silnik Mitsubishi Kinsei 54 o tej samej mocy co silnik prototypu.
Produkcja seryjna E16A1 trwała do sierpnia 1945 roku. Na początku samoloty były produkowane w zakładach Aichi Kokuki KK, a później także w zakładach Nippon Hikoki KK w Tomioka. Łącznie wyprodukowano 255 egzemplarzy Aichi E16A1 oraz 3 prototypy.
W 1944 roku skonstruowany został także jeden prototyp oznaczony jako Aichi E16A2T, w którym zastosowano silnik Mitsubishi Kinsei 62 o mocy 1560 KM. W momencie kapitulacji Japonii we wrześniu 1945 roku, samolot ten nadal był w fazie testów.
Użycie w lotnictwie
Wodnosamoloty E16A1 weszły do służby w 1944 roku, a po raz pierwszy zostały użyte w akcji bojowej na obszarze Filipin. Później samoloty te były wykorzystywane zarówno do zadań zwiadowczych, jak i bombardowania z lotu nurkowego.
W ostatnich miesiącach wojny wszystkie ocalałe samoloty Aichi E16A1 Zuiun zostały przekształcone w maszyny dla pilotów samobójców.
Opis konstrukcji
Aichi E16A Zuiun to dolnopłat o głównie metalowej konstrukcji. Jedynie odczepiana końcowa część skrzydła oraz usterzenie poziome były wykonane z drewna. Podwozie stanowiły dwa metalowe pływaki jednoredanowe. Na krawędzi spływu przednich wsporników pływaków zamontowano hydraulicznie otwierane hamulce aerodynamiczne, co było unikalnym rozwiązaniem zastosowanym tylko w tej konstrukcji.
Napęd stanowił silnik gwiazdowy, chłodzony powietrzem, który napędzał trzyłopatowe śmigło.
Uzbrojenie samolotu składało się z dwóch stałych działek kal. 20 mm, umieszczonych w skrzydłach, oraz jednego ruchomego karabinu maszynowego kal. 12,7 mm, znajdującego się na tylnym stanowisku strzeleckim. Wodnosamolot miał zdolność przenoszenia jednej bomby o masie 250 kg lub dwóch bomb o masie 60 kg każda.
Przypisy
Bibliografia
Samoloty niezapomniane modele. Warszawa: Grupa Wydawn. Foksal, 2013. ISBN 978-83-280-0077-3. OCLC 881384238.