Ahmed Osman
Ahmed Osman (ar. أحمد عصمان; urodził się 3 stycznia 1930 roku w Wadżdzie) to marokański polityk oraz dyplomata, który pełnił funkcję premiera w latach 1972–1979.
Jego życie zaczęło się w Wadżdzie, gdzie jego ojciec, Algierczyk pracujący dla Francji, był stacjonującym żołnierzem. Razem z przyszłym królem Hasanem II ukończył Collège Impérial. W 1947 roku rozpoczął studia w Rabacie, które zakończył na Uniwersytecie w Bordeaux.
Od 1955 roku był doradcą prawnym rządu, a w 1957 roku rozpoczął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych. W 1959 roku objął stanowisko sekretarza generalnego w ministerstwie obrony. Dwa lata później został ambasadorem Maroka w Republice Federalnej Niemiec. W latach 1962–1963 pełnił funkcję podsekretarza stanu w ministerstwie handlu, przemysłu i wydobycia, a następnie przeszedł na stanowisko dyrektora generalnego spółki Comanav. Od 1967 roku ponownie zajął się dyplomacją, tym razem jako ambasador w USA, Kanadzie i Meksyku. W 1970 roku został mianowany ministrem ds. administracji, a rok później objął stanowisko szefa rządu, które zajmował przez 7 lat, co czyni go najdłużej urzędującym premierem w historii Maroka. W 1978 roku został przewodniczącym nowo utworzonej partii Narodowe Zrzeszenie Niezależnych. Od 1977 roku był członkiem parlamentu, a od 1984 do 1992 roku pełnił funkcję jego przewodniczącego. W 1983 roku pełnił rolę ministra stanu. Był przeciwnikiem konstytucji z 1996 roku oraz zwiększania roli parlamentu, natomiast popierał podkreślenie znaczenia monarchy.
Jego żoną była księżniczka Lalla Nuzha (zm. 1977 w wypadku samochodowym), siostra króla Hasana II. Otrzymał Order Tronu z Wielką Wstęgą, był kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego, Orderu św. Michała i św. Jerzego oraz Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.
Przypisy