Ahmed Chuczbarow

Ahmed Sosijewicz Chuczbarow

Ahmed Sosijewicz Chuczbarow, po rosyjsku Ахмед Сосиевич Хучбаров, urodził się w 1908 roku w aule Guli w Czeczeno-Inguszetii w Rosji, a zmarł po 17 grudnia 1955 roku w ZSRR. Był on legendarnym kaukaskim bojownikiem antysowieckim w drugiej połowie lat 40. oraz w pierwszej połowie lat 50.

W 1929 roku jego ojciec został „rozkułaczony”, co zmusiło go do ukrywania się przed aresztowaniem, a następnie do ucieczki do lasu. W 1943 roku samoloty sowieckie zbombardowały rodzinny auł A. S. Chuczbarowa, w wyniku czego zginęła część mieszkańców. W 1944 roku rozpoczęły się deportacje narodów kaukaskich do wnętrza ZSRR, które wiązały się z niszczeniem wszelkich przejawów ich życia kulturalnego. Oddziały NKWD i specjalne grupy zabijały ukrywających się górali kaukaskich, co prowadziło do powstawania licznych antysowieckich oddziałów partyzanckich. Jednym z najsłynniejszych z nich był oddział utworzony przez A. S. Chuczbarowa, który przeprowadził szereg zbrojnych akcji, w tym:

9 czerwca 1944 roku, jego oddział zabił 6 żołnierzy z pomocniczych oddziałów NKWD w rejonie wsi Malari,
6 czerwca 1946 roku, rozbił grupę specjalną NKWD w rejonie wsi Chamchi,
w maju 1947 roku, zaatakował grupę milicyjną na terenie Gruzińskiej SRR,
w 1948 roku, jego partyzanci wpadli w zasadzkę dużego oddziału NKWD. Udało im się jednak wyrwać z okrążenia, podczas gdy w walce zginął brat A. S. Chuczbarowa, Sołtmurad,
podczas rajdu w górach rejonów achmetowskiego i achałchewskiego Gruzińskiej SRR, rozbili 23-osobowy oddział NKWD oraz 5-osobową grupę specjalną,
w styczniu 1949 roku, 5-osobowa grupa dowodzona przez Ibi Ałchastowa, wydzielona z oddziału A. S. Chuczbarowa, podczas rajdu zabiła wielu tzw. aktywistów i milicjantów, jednak została zaatakowana przez specjalną grupę NKWD, co doprowadziło do śmierci wszystkich bojowników.

W sumie, w latach 1944-1953, oddział A. S. Chuczbarowa przeprowadził około 30 akcji zbrojnych przeciwko wojskom NKWD, NKGB oraz milicji, zabijając prawdopodobnie ponad 100 osób. Ahmed S. Chuczbarow zdobył przydomek „Górski Wilk”, a sam określał się jako „ludowy mściciel”. Najwyższe władze sowieckie, zaniepokojone sukcesami partyzantów, postanowiły ostatecznie rozprawić się z nimi. Po śmierci Józefa Stalina 5 marca 1953 roku, A. S. Chuczbarow ograniczył swoje działania zbrojne, mając nadzieję na zmianę polityki nowego rządu w stosunku do jego narodu. Otrzymał propozycję rozmowy z pułkownikiem Szaduri, przedstawicielem służb bezpieczeństwa. Wierząc w szczerość intencji rodaka, udał się na spotkanie. Pułkownik Szaduri zaprosił go na rozmowy z wyższymi oficerami MWD i KGB do Tbilisi. Okazało się to pułapką, a A. S. Chuczbarow został aresztowany 14 stycznia 1955 roku. W procesie, który odbył się 17 grudnia tego samego roku, został skazany na karę śmierci za działalność terrorystyczną, która została natychmiast wykonana przez rozstrzelanie.