Ahmed-chan, Achmat-chan, Achmat (zm. 6 stycznia 1481) – był chanem Złotej Ordy w latach 1465–1481.
Życiorys
Podbił Ordę Nogajską i podjął działania wojenne przeciwko chanowi krymskiemu Mengli Girejowi. Zaniepokojony rosnącą siłą Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, zawarł sojusz wojskowy z wielkim księciem Kazimierzem Jagiellończykiem (jako władcą Litwy, a nie Polski, której Kazimierz był również monarchą).
W 1472 roku armia Ahmeda wyruszyła na Moskłę. Wojska litewskie miały czekać nad rzeką Oką, jednak nie przybyły, ponieważ Kazimierz był zaangażowany w konflikt dynastyczny na Węgrzech. W obozie tatarskim wybuchła zaraza, co zmusiło ich do przerwania ataku. W 1480 roku ponownie zawarł przymierze z Kazimierzem Jagiellończykiem. Tatarzy czekali na Litwinów nad rzeką Ugrą, lecz wojska litewskie znowu nie dotarły, tym razem z powodu tzw. wojny popia. Po drugiej stronie rzeki obozowali żołnierze wielkiego księcia moskiewskiego Iwana III Srogiego. Tatarzy nie podjęli ataku, a gdy nadeszła zima, wrócili do Saraju.
Wydarzenie to (stanięcie nad Ugrą) jest tradycyjnie uznawane za koniec panowania tatarskiego nad Rusią.
Ahmed zginął w 1481 roku w bitwie pomiędzy Złotą Ordą a Ordą Nogajską u ujścia Dońca.
Bibliografia
Paweł P. Jasienica, Myśli o dawnej Polsce, Warszawa: Czytelnik, 1990, ISBN 83-07-01957-5, OCLC 69526168. Brak numerów stron w książce.
Krzysztof Pietkiewicz, w: J. Dobosz, M. Serwański (red.), Słownik władców Europy średniowiecznej, Poznań, 2002, s. 13, ISBN 83-7177-102-9.