Ahmadou Babatoura Ahidjo
Ahmadou Babatoura Ahidjo (urodzony 24 sierpnia 1924 w Garoua, zmarł 30 listopada 1989 w Dakarze) był kameruńskim politykiem oraz prezydentem kraju w latach 1960–1982.
Od 1941 roku pracował jako radiotelegrafista. W 1947 roku wszedł w skład Zgromadzenia Terytorialnego Kamerunu Francuskiego, a w 1953 roku do Zgromadzenia Unii Francuskiej. W latach 1954–1958 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego tego zgromadzenia. Od 1956 do 1958 roku był Przewodniczącym Zgromadzenia Terytorialnego. Poza tym, pełnił rolę wicepremiera, a następnie premiera Kamerunu Francuskiego. W 1958 roku założył oraz stanął na czele partii Związek Kameruński, którą kierował do 1966 roku. Po uzyskaniu niepodległości przez Kamerun w 1960 roku, został wybrany na prezydenta. Nakłonił również południową część Kamerunu Brytyjskiego do przyłączenia się do nowo utworzonego państwa. Był wielokrotnie reelektowany na prezydenta w latach 1965, 1970, 1975 oraz 1980, stopniowo umacniając pozycję swojej partii i wprowadzając zakaz działalności wszystkich innych partii w 1976 roku. Od października 1961 do czerwca 1975 roku pełnił również funkcję premiera. W latach 1966–1983 przewodniczył Kameruńskiemu Związkowi Narodowemu, który powstał w wyniku połączenia kilku partii, w tym Związku Kameruńskiego.
W 1970 roku stłumił trwające kilka lat powstanie organizacji Union of the Peoples of Cameroon. W 1972 roku wprowadził konstytucję, która została niechętne przyjęta przez społeczeństwo; znosiła ona federację i ustanawiała państwo unitarne. Jego rządy, mimo że były niedemokratyczne i częściowo represyjne, zapewniły krajowi długotrwałą stabilność.
6 listopada 1982 roku zrezygnował z pełnionej funkcji, tłumacząc to problemami zdrowotnymi. W 1983 roku wszedł w konflikt ze swoim następcą, Paulem Biya. W 1984 roku, wspólnie z współpracownikami, próbował przeprowadzić zamach stanu, jednak te próby zakończyły się niepowodzeniem. Uciekł z kraju i został skazany zaocznie na karę śmierci. Ostatnie lata swojego życia spędził pomiędzy Francją a Senegalem.
Bibliografia
Noty biograficzne PAP – styczeń 1984