Ahmad uld Daddah (arab.: أحمد ولد داده; fr.: Ahmed Ould Daddah, urodzony 7 sierpnia 1942) to mauretański ekonomista, polityk oraz urzędnik cywilny. Jest bratem Moktara uld Daddaha, który był pierwszym prezydentem Mauretanii. Pełnił rolę przewodniczącego partii Zgromadzenia Sił Demokratycznych i kandydował w wyborach prezydenckich w latach 1992, 2003, 2007 oraz 2009.
Życiorys
Ahmad uld Daddah rozpoczął swoją karierę zawodową w 1971 roku, kiedy to objął stanowisko dyrektora generalnego w Narodowej Spółce Importowo-Eksportowej. W latach 1973–1978 kierował Bankiem Centralnym Mauretanii, a w 1978 roku był ministrem finansów. W latach 1986–1991 pracował jako doradca ds. stosunków z Republiką Środkowoafrykańską w Banku Światowym.
Rządy prezydenta Taji
W styczniu 1992 roku brał udział w wyborach prezydenckich, w których zajął drugie miejsce z wynikiem 32,73% głosów, przegrywając z Maawiją uld Sid’Ahmadem Tają. W tym samym roku stanął na czele Unii Sił Demokratycznych (UFD), którą prowadził do 2000 roku, kiedy to została rozwiązana przez reżim prezydenta Taji. Sprzeciwiał się jego rządom, co skutkowało kilkoma aresztowaniami. W 2001 roku objął przewodnictwo nowej partii, Zgromadzenia Sił Demokratycznych.
7 listopada 2003 roku znowu wziął udział w wyborach prezydenckich, zajmując trzecie miejsce z 6,89% głosów. Wybory wygrał urzędujący prezydent Taja, zdobywając 67,38% głosów. 8 listopada 2003 roku, wspólnie z innymi kandydatami opozycji, Muhammadem Chunem uld Hajdallą oraz Massaudem uld Bu al-Chajrem, oskarżył władze o fałszerstwa wyborcze i wezwał obywateli do odrzucenia wyników wyborów. 3 listopada 2004 roku Daddah został aresztowany wraz z Haidallą i oskarżony o planowanie zamachu stanu. W czasie procesu groziło mu 5 lat więzienia, jednak 3 lutego 2005 roku został uniewinniony.
Okres po zamachu stanu z 2005
Po obaleniu prezydenta Taji w sierpniu 2005 roku w wyniku zamachu stanu, w listopadzie i grudniu 2006 roku przeprowadzono wybory parlamentarne, w których RFD zdobyła 15 mandatów, stając się największą siłą polityczną w Zgromadzeniu Narodowym.
12 stycznia 2007 roku Daddah ogłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze, która miała miejsce 11 marca 2007 roku, zajął drugie miejsce z 20,7% głosów, przegrywając z Sidim uld Szajchem Abdallahim (24,8% głosów). W drugiej turze, 25 marca 2007 roku, ponownie przegrał z Abdallahim, uzyskując 47,15% głosów wobec 52,85%. 30 maja 2007 roku Daddah został uznany przez Sąd Konstytucyjny za lidera opozycji.
Okres po zamachu stanu z 2008
Ahmad uld Daddah oraz jego partia poparli zamach stanu przeprowadzony przez generała Muhammada uld Abd al-Aziza 6 sierpnia 2008 roku. Daddah określił tę akcję militarną jako „krok ku naprawie procesu demokratycznego”, unikając nazwania jej zamachem. W lutym 2009 roku stwierdził, że rozwiązaniem kryzysu byłoby przekazanie władzy przez Abd al-Aziza osobie cywilnej oraz wprowadzenie zakazu kandydowania dla wojskowych, którzy uczestniczyli w zamachu stanu.
Po ogłoszeniu przez generała Abd al-Aziza swojego udziału w wyborach prezydenckich i jednostronnym ustaleniu przez władze kalendarza wyborczego, RFD w kwietniu 2009 roku, wraz z innymi partiami opozycyjnymi, zdecydowało się na bojkot tych wyborów, uznając je za „maskaradę” z już z góry przesądzonym wynikiem.
W wyborach prezydenckich, które odbyły się 18 lipca 2009 roku, Ahmad uld Daddah zajął trzecie miejsce z wynikiem 13,7% głosów. Przegrał z Muhammadem uld Abd al-Azizem, który według oficjalnych wyników zdobył 52,6% głosów i tym samym wygrał już w pierwszej turze. Drugie miejsce zajął kandydat opozycji Massaud uld Bu al-Chajr, który uzyskał 16,3% głosów. Opozycja odrzuciła wyniki wyborów, uznając je za „prefabrykowane” i wezwała społeczność międzynarodową do przeprowadzenia dochodzenia w sprawie uczciwości przebiegu procesu wyborczego. Międzynarodowi obserwatorzy z Unii Afrykańskiej oraz Ligi Państw Arabskich nie stwierdzili jednak żadnych nieprawidłowości.
Przypisy