Ahmad ibn Jahja (urodzony 18 czerwca 1891 w Alohnom, zmarły 18 września 1962 w Ta’izz) był królem Królestwa Jemenu oraz imamem zajdytów w latach 1948–1962.
Życiorys
Był najstarszym synem Jahji Muhammada Hamid ud-Dina oraz jego pierwszej żony, Fatimy al-Waszali. Otrzymał edukację w domu.
W 1918 roku objął stanowisko gubernatora Ta’izz, a w 1927 roku został mianowany następcą tronu z tytułem Wali Ahad. Przejął władzę po zabójstwie swojego ojca przez buntowników oraz obaleniu uzurpatora Sajjida Abdullaha al-Wazira.
Utrzymywał bliskie relacje z „blokiem wschodnim” i na krótko włączył kraj do unii z Egiptem i Syrią. W 1961 roku przeżył zamach, w wyniku którego kula rewolwerowa utkwiła mu w plecach, co wymagało operacji. Po jego śmierci władzę na kilka dni przejął jego syn Muhammad al-Badr.
Loading ...