Ahmad ibn al-Chasib al-Dżardżara’i

Ahmad ibn al-Chasib al-Dżardżara’i (arab. ‏أحمد بن الخصيب الجرجرائي‎; zmarł około 879 roku) był urzędnikiem cywilnym w kalifacie Abbasydów, sprawującym funkcję wezyra w czasach panowania kalifa Al-Muntasira.

Życiorys

Na podstawie jego imienia można przypuszczać, że pochodził z miejscowości Dżardżaraja, znajdującej się na południe od Bagdadu. Jego ojciec, Al-Chasib ibn Abd al-Hamid, pełnił rolę urzędnika finansowego w Egipcie podczas rządów Haruna ar-Raszida.

W czasie panowania Al-Wasika, Ahmad znalazł się w gronie osób poddanych ogólnym represjom wymierzonym w rządowych sekretarzy w latach 843–844. Wówczas on i jego współpracownicy zostali ukarani grzywną oraz zmuszeni do przekazania kalifowi sumy miliona dinarów w złocie. Po objęciu władzy przez Al-Mutawakkila, Ahmad został wyznaczony na sekretarza najstarszego syna i następcy kalifa, Al-Muntasira.

Po zamachu na życie Al-Mutawakkila, do którego doszło w grudniu 861 roku, Ahmad szybko podjął działania mające na celu zapewnienie sukcesji Al-Muntasirowi. Zorganizowano armię, sekretarzy oraz wpływowych ludzi. Wśród nich byli młodsi bracia Al-Muntasira, Al-Mu’tazz i Al-Mu’jjad, którzy natychmiast uznali nowego kalifa, co pozwoliło Al-Muntasirowi umocnić swoją pozycję bez większych problemów.

Po śmierci Al-Muntasira w czerwcu 862 roku, oficerowie Utamisz, Bugha al-Kabir oraz Bugha al-Szarabi zebrali się, aby wybrać nowego kalifa. Ahmad zorganizował spotkanie w armii, aby zaakceptowali wybraną osobę, a kiedy grupa wybrała Al-Musta’ina, wnuka Al-Mu’tasima, Ahmad wyraził zgodę. Został on sekretarzem nowego kalifa, podczas gdy Utamisz objął urząd wezyra.

W lipcu lub sierpniu 862 roku majątek Ahmada oraz jego synów został skonfiskowany, a sam Ahmad został wygnany na Kretę, gdzie zmarł w 879 roku.

Życie prywatne

Nie ma dokładnych informacji na temat liczby dzieci Ahmada. Jedno z nich na pewno nosiło imię Abbas. Jego wnuk, Ahmad ibn Ubajd Allah ibn Ahmad, pełnił funkcję wezyra kalifa Al-Muktadira oraz Al-Kahira.

Przypisy

Bibliografia

Abu Ja’far Muhammad ibn Jarir Al-Tabari, Ehsan Yar-Shater: The History of Al-Ṭabarī. T. 40. Nowy Jork: State University of New York Press, 2007. ISBN 978-0-7914-7251-4. [dostęp 2024-11-18]. (ang.).

Dominique Sourdel: al-D̲j̲ard̲j̲arāʾī. W: Bernard Lewis, Charles Pellat, Joseph Schacht: The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. T. II: C–G. Lejda: Brill, 1965, s. 461-462. OCLC 495469475. (ang.).

Dominique Sourdel: al-K̲h̲aṣībī. W: Bernard Lewis, Charles Pellat, Joseph Schacht: The Encyclopaedia of Islam, Second Edition. T. VII. Lejda: Brill, 2012, s. 461-462. DOI: 10.1163/1573-3912_islam_SIM_4223. (ang.).

Przeczytaj u przyjaciół: