Ahmad Ali al-Muwawi
Ahmad Ali al-Muwawi (ur. 1897, zm. 1979) był egipskim dowódcą wojskowym, który osiągnął stopień generała majora w Egipskich Siłach Zbrojnych.
W 1916 roku al-Muwawi ukończył Akademię Wojskową. Po tym wydarzeniu awansował na majora i rozpoczął pracę jako szef wydziału szkoleń operacji wojskowych. W 1945 roku, po awansie na brygadiera, objął dowództwo 4 Brygady Piechoty. Dwa lata później, w 1947 roku, przejął dowództwo nad Dywizją Piechoty. W obliczu narastających konfliktów żydowsko-arabskich podczas Wojny domowej w Mandacie Palestyny przeniósł swoją bazę do Al-Arisz, gdzie stacjonował ze swoją dywizją.
14 maja 1948 roku al-Muwawi został awansowany na generała majora i mianowany dowódcą południowego sektora w egipskim obszarze działań w Palestynie. Dowodził korpusem ekspedycyjnym, który składał się z pięciu batalionów piechoty (łącznie 10 tysięcy żołnierzy), batalionu pancernego (czołgi Mark VI i Matilda Mk II), dwóch batalionów artylerii, batalionu karabinów maszynowych oraz jednostek wsparcia. Od samego początku I wojny izraelsko-arabskiej miał pesymistyczne nastawienie co do jej wyniku. Wyraził swoje obawy ministerowi obrony, Muhammedowi Hajdarowi, wskazując, że jego żołnierze nie są odpowiednio przygotowani do nadchodzącej wojny z Żydami. Gdy egipska armia zaczęła doświadczać porażek, al-Muwawi został 11 listopada 1948 roku odwołany ze swojego stanowiska.
== Przypisy ==