Ahaswer, Haman i Estera (znany również jako Ahaswerus i Haman na uczcie u Estery) to dzieło holenderskiego artysty Rembrandta Harmenszoona van Rijn, stworzone w 1660 roku.
Tematyka obrazu nawiązuje do starotestamentowej Księgi Estery. Motyw, który uchwycił Rembrandt, stanowi punkt kulminacyjny opowieści o Esterze. Była ona żydowską żoną króla Persów Ahaswerusa (Kserksesa I, 486–465 p.n.e.). Jego doradca Haman, w jej obecności, snuł plany zgładzenia jej przybranego ojca Mardocheusza oraz wymordowania wszystkich Żydów w perskim królestwie. Estera zaprosiła go na obiad, w towarzystwie siebie i króla. W trakcie uczty jego intrygi zostały ujawnione, co doprowadziło do jego powieszenia na drzewie.
Rembrandt ukazał trzy postacie w chwili, gdy prawda wychodzi na jaw. W pomieszczeniu panuje grobowa cisza, a napięte twarze sugerują różnice w ich nastrojach. Estera i król przedstawieni są w pozytywnym świetle, podczas gdy negatywny bohater skryty jest w mroku, a jego pochylona sylwetka wskazuje na świadomość własnej winy.
Bibliografia
- Douglas Mannering, Życie i twórczość Rembrandta, wyd. Muza SA, Warszawa 1995, ISBN 83-7079-361-4.
- Wielkie muzea, Muzeum im. Puszkina, wyd. HPS, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-38-0.