Aharon Remez
Aharon Remez (hebr.: אהרן רמז), urodzony 8 maja 1919 w Tel Awiwie, zmarł 3 kwietnia 1994 w Jerozolimie. Był izraelskim wojskowym, politykiem, dyplomatą i artystą, pełniącym funkcję allufa. W latach 1948–1951 był pierwszym dowódcą Sił Powietrznych Izraela, a w latach 1955–1957 posłem do Knesetu z listy Mapai oraz ambasadorem w Wielkiej Brytanii. Był synem Dawida Remeza.
Życiorys
Aharon Remez przyszedł na świat 8 maja 1919 roku w Tel Awiwie, wówczas częściach Imperium Osmańskiego. Był synem Dawida Remeza (1886–1951), który był działaczem syjonistycznym, a także długoletnim przewodniczącym Histadrutu oraz ministrem i posłem.
Ukończył szkołę średnią, angażując się w organizacje syjonistyczne, a w 1936 roku dołączył do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. W latach 1939–1942 pełnił rolę emisariusza organizacji młodzieżowej Habonim w Stanach Zjednoczonych, gdzie uczył się pilotażu samolotów, finansowany przez Agencję Żydowską. W czasie II wojny światowej ochotniczo zgłosił się do służby w Brytyjskich Siłach Powietrznych (RAF), gdzie działał jako pilot w latach 1942–1947. W latach 1945–1946 aktywnie uczestniczył w organizowaniu nielegalnej imigracji ocalałych z holocaustu Żydów do Palestyny, latając na spitfire’ach.
W 1947 roku ponownie wstąpił do Hagany, obejmując stanowisko oficera operacyjnego oraz szefa służb lotniczych tej organizacji. Po uchwaleniu deklaracji niepodległości Izraela oraz powstaniu Sił Obronnych Izraela (CaHaL), w wieku dwudziestu dziewięciu lat został pierwszym dowódcą Sił Powietrznych. Skutecznie dowodził izraelskim lotnictwem podczas wojny o niepodległość Izraela, wykorzystując doświadczenia zdobyte w RAFie. W 1951 roku zrezygnował z zajmowanego stanowiska na skutek konfliktu z Szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela, Jigaelem Jadinem. W latach 1951–1953 był szefem stałej delegacji Ministerstwa Obrony w Stanach Zjednoczonych, odpowiedzialnym za zakupy sprzętu wojskowego dla młodego izraelskiego wojska. W latach 1953–1954 pełnił funkcję doradcy ministra obrony (i premiera) Dawida Ben Guriona w sprawach lotnictwa. Razem z Szimonem Peresem i Mosze Dajanem był jednym z ulubieńców premiera. W 1954 roku opuścił izraelskie wojsko w stopniu allufa (odpowiednik generała dywizji), a w latach 1954–1959 zasiadał w zarządzie największego i najstarszego izraelskiego przedsiębiorstwa inżynieryjno-budowlanego Solel Boneh.
W wyborach parlamentarnych w 1955 roku po raz pierwszy i jedyny uzyskał mandat w izraelskim parlamencie z listy Partii Robotników Ziemi Izraela (Mapai). W Knesecie trzeciej kadencji zasiadał w komisjach spraw zagranicznych, obrony oraz budownictwa. 19 grudnia 1957 roku zrezygnował z członkostwa w parlamencie, a jego miejsce zajął Amos Degani. W latach 1959–1960 był dyrektorem administracyjnym Instytutu Naukowego Weizmana w Rechowot, a następnie kierował departamentem współpracy międzynarodowej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1965–1970 pełnił funkcję ambasadora Izraela w Wielkiej Brytanii, a po powrocie do kraju przez siedem lat kierował Urzędem Portów i Kolejnictwa, a w latach 1977–1981 – Urzędem Lotnictwa.
W drugiej części swojego życia Remez aktywnie zaangażował się w sztukę, zajmując się malarstwem, rzeźbą oraz stolarstwem.
Zmarł po długiej chorobie 3 kwietnia 1994 roku w Jerozolimie i został pochowany na cmentarzu wojskowym na Wzgórzu Herzla.