Aharon Appelfeld
Aharon Appelfeld, właściwie Erwin Appelfeld (urodzony 16 lutego 1932 w Czerniowcach, zmarł 4 stycznia 2018 w Petach Tikwie) był izraelskim prozaikiem oraz poetą, który tworzył w języku hebrajskim.
Życiorys
Urodził się jako Erwin Appelfeld w żydowskiej rodzinie w Czerniowcach, które wówczas znajdowały się w granicach Królestwa Rumunii. W 1941 roku, podczas wojny, jego matka została zamordowana, a on sam wraz z ojcem trafił do obozu pracy w Naddniestrzu. Zdołał uciec i przez trzy lata ukrywał się w lesie, aż został przyjęty przez oddział Armii Czerwonej, gdzie pracował jako kucharz. Po zakończeniu wojny przebywał jako DPs w obozie we Włoszech, a w 1946 roku emigrował do Palestyny. Dzięki Agencji Żydowskiej odnalazł ojca, który przetrwał Holocaust i znalazł się w obozie przejściowym Be’er Towijja.
Przez wiele lat pełnił funkcję wykładowcy na Uniwersytecie Ben Guriona. Osiedlił się w Jerozolimie.
Twórczość
Swoją karierę poetycką rozpoczął w 1959 roku, a następnie zaczął publikować opowiadania oraz powieści.
Jego twórczość została przetłumaczona na wiele języków. W Polsce ukazały się dwie jego powieści: Badenheim 1939 (1980) oraz Droga żelazna (1991).
Akcja pierwszej z nich toczy się wiosną 1939 roku w austriackim kurorcie podczas corocznego festiwalu muzycznego, popularnego wśród żydowskich mieszkańców. W drugiej powieści głównym bohaterem jest Żyd, były więzień obozu, który od 40 lat podróżuje pociągami po Austrii w poszukiwaniu mordercy swoich rodziców.