Agustín de Iturbide y Green
Agustín de Iturbide y Green (urodzony 2 kwietnia 1863 w Meksyku; zmarły 3 marca 1925 w Waszyngtonie) był następcą tronu drugiego Cesarstwa Meksyku, jako adoptowany syn cesarza Maksymiliana I. Po 1867 roku był także pretendentem do tronu meksykańskiego, przyjmując tytuł Augustyna III.
Życiorys
Agustín był synem księcia Ángela de Iturbide y Huarte (1816 – 1872) oraz Amerykanki Alice Green. Jego dziadkiem był cesarz Augustyn I, który został rozstrzelany.
Po objęciu władzy w Meksyku przez Maksymiliana Habsburga, książę Agustín oraz jego kuzyn Salvador otrzymali tytuł książąt. Cesarz i jego żona, cesarzowa Charlotta, adoptowali wnuków swojego poprzednika, ustanawiając ich swoimi dziedzicami. W obliczu rosnącej wrogości wobec cesarstwa, cesarz postanowił wysłać Agustína do matki, która od dłuższego czasu pragnęła uzyskać opiekę nad synem, mimo że istniejące prawo przyznawało tę rolę cesarzowi. Matka, zwracając się o pomoc do Stanów Zjednoczonych w kwestii odzyskania syna, sprawiła, że książę został ostatecznie wysłany do niej do Hawany.
Książę Agustín został zapisany do szkoły w Georgetown, a następnie udał się do Brukseli, aby studiować filozofię. Po wielu latach po upadku Drugiego Cesarstwa wrócił do Meksyku, gdzie wstąpił do wojska. Z powodu opublikowania listu w prasie, w którym protestował przeciwko administracji prezydenta Porfirio Diaza, został postawiony przed sądem wojennym i skazany na tymczasowe wygnanie. Zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, ożenił się z Luizą Kearney i rozpoczął pracę jako profesor języka hiszpańskiego i francuskiego na Uniwersytecie w Georgetown.
Agustín stał się głową rodziny w wieku zaledwie dziewięciu lat, po śmierci ojca Ángela w 1872 roku. Zachował kontakt z Meksykanami przez całe życie. Ponieważ nie miał dzieci, jego historyczny tytuł przeszedł na córkę Salvadora, Marię Józefę Zofię de Iturbide. Zmarł w 1925 roku.