Agusta A.101 to włoski prototypowy ciężki śmigłowiec transportowy, który został stworzony przez firmę Agusta w latach sześćdziesiątych XX wieku. Wyprodukowano jedynie jeden prototyp.
Historia
Na koniec lat pięćdziesiątych XX wieku firma Agusta podjęła decyzję o stworzeniu nowego, własnego śmigłowca. Maszyna miała być ciężkim śmigłowcem transportowym, którego głównym celem miało być przewożenie żołnierzy oraz zaopatrzenia, a także wykonywanie misji SAR. Projekt nowego śmigłowca zaprezentowano w 1958 roku, a oblot prototypu odbył się 19 października 1964 roku. Pierwotnie oznaczony jako AZ.101, prototyp później zmieniono na Agusta A.101G. Głównym celem konstruktorów było stworzenie maszyny o dużych możliwościach transportowych, która wykorzystywała wiele innowacyjnych rozwiązań technicznych, wówczas niespotykanych w branży. Agusta A.101 była największym śmigłowcem, jaki kiedykolwiek wyprodukowano we Włoszech.
W sumie zbudowano jeden prototyp oraz, według niektórych źródeł, od 3 do 8 maszyn serii przedprodukcyjnej, które wykorzystywano w Aeronautica Militare do przeprowadzania testów. Choć konstrukcja była udana, A.101 zmagał się z niskimi osiągami, mimo zastosowania trzech silników. Problem ten miał rozwiązać projektowana wersja A.101H, która miała być wyposażona w trzy silniki General Electric T58, jednak prace nad tą wersją zostały wstrzymane. Testy śmigłowca A.101 trwały do lata 1971 roku, po czym cały projekt został porzucony z powodu przestarzałej konstrukcji, która nie mogła konkurować z zagranicznymi odpowiednikami. W momencie oblotu A.101 był nowoczesną maszyną, ale na początku lat siedemdziesiątych stał się relatywnie starym rozwiązaniem.
Konstrukcja
Agusta A.101 to ciężki śmigłowiec transportowy, który jest napędzany przez trzy silniki turbowałowe Rolls-Royce Gnome H.1400 o mocy 1000 kW (1400 KM). Dzięki temu mógł osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 241 km/h oraz prędkość przelotową 180 km/h. Czteropłatowy wirnik główny miał średnicę 20,4 m, a śmigło ogonowe, umieszczone na końcu belki ogonowej, składało się z sześciu płatów. Masa startowa maszyny wynosiła około 12 900 kg, z udźwigiem wynoszącym 5000 kg. W zależności od konfiguracji, śmigłowiec mógł transportować maksymalnie 35 żołnierzy, 5000 kg ładunku, lub 18 rannych na noszach i 5 sanitariuszy. W kadłubie umieszczono rampę załadunkową, a w przedniej części kadłuba, za kokpitem, znajdowały się drzwi przesuwne ulokowane po obu stronach.
Zaplanowano również powiększoną wersję maszyny, oznaczoną jako A.101H. Kadłub został wydłużony o 3 metry, wirnik pozostał bez zmian, a zamiast tego zainstalowano mocniejsze silniki General Electric T58, jednak projekt ten nigdy nie doczekał się realizacji.
Przypisy