Agroeca proxima to gatunek pająka, który należy do rodziny obniżowatych. Został on po raz pierwszy opisany w 1871 roku przez Octaviusa Pickarda-Cambridge’a pod nazwą Agelena proxima. W 1878 roku Eugène Simon przeniósł go do nowego rodzaju Agroeca.
Samce tego gatunku mają długość ciała od 3,8 do 5 mm, podczas gdy samice osiągają od 5,2 do 7,5 mm. Pomiar karapaksu u 12 samców wykazał długość od 1,92 do 2,34 mm oraz szerokość od 1,43 do 1,72 mm. U 21 samic długość karapaksu wynosiła od 2,02 do 2,49 mm, a szerokość od 1,54 do 1,95 mm. Ubarwienie karapaksu samców jest jasnobrązowe, z ciemnobrązowymi krawędziami oraz delikatnymi, zbieżnymi znakami. Samice mają karapaks w odcieniu żółtawobrązowym, czasami z czerwonym podbarwieniem, z ciemnobrązowymi krawędziami i przepaskami oraz szarawobrązową środkową częścią tułowia z ząbkowanymi brzegami. Szczękoczułki samców są jasnobrązowe, podczas gdy u samic mają odcień żółtawobrązowy. Sternum ma barwę żółtawobrązową. Odwłok (opistosoma) może przyjmować kolory od jasnożółtawobrązowego do brązowoszarego, czasami z czerwonym podbarwieniem, a na jego tylnej części są widoczne wyraźne, ciemniejsze szewrony. Odnóża samca są jasnobrązowe, a samicy – żółtawobrązowe.
Nogogłaszczki samca charakteryzują się krótką apofizą retrolateralną, która w części odsiebnej posiada mały kikut, apofizą medialną o wąskiej nasadzie oraz krótkim haczyku, a także ostro zakrzywioną apofizą tegularną. Embolus ma kształt stożkowaty. Konduktor, który jest słabo zesklerotyzowany, ma długi i wąski kształt. Płytka płciowa samicy jest proporcjonalna, o długości równej lub większej od szerokości, z przedsionkiem, który zawiera niską, owłosioną przegrodę środkową oraz otwory kopulacyjne po bokach. Przewody kopulacyjne są szerokie i wyraźnie zgięte, a zbiorniki nasienne mają kształt nerkowaty.
Ten pająk jest znany z takich krajów jak Hiszpania, Francja, Irlandia, Wielka Brytania, Belgia, Holandia, Niemcy, Szwajcaria, Austrii, Włochy, Dania, Szwecja, Norwegia, Finlandia, Estonia, Polska, Litwa, Czechy, Słowacja, Węgry, Białoruś, Ukraina, Rumunia, Bułgaria, Macedonia, Rosja oraz Turcja. Preferuje on piaszczyste tereny w pobliżu wód, wydmy, wrzosowiska, winnice, otwarte lasy, bory sosnowe, podmokłe łąki oraz bagna. Dorosłe samice są aktywne przez cały rok, natomiast samce można spotkać od lipca do października.
== Przypisy ==