Agroeca lusatica to gatunek pająka należący do rodziny obniżowatych.
Opis tego gatunku został dokonany w 1875 roku przez Ludwiga Kocha, który nadał mu nazwę Liocranum lusaticum. W 1902 roku, Friedrich Wilhelm Bösenberg przeniósł go do rodzaju Agroeca.
Samce mają długość ciała od 4,2 do 5,2 mm, natomiast samice osiągają od 4,4 do 6,8 mm. Karapaks samca o długości 4,8 mm mierzył 2,19 mm długości i 1,76 mm szerokości, a u czterech samic wynosił od 2,8 do 2,45 mm długości oraz od 1,66 do 1,87 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu może sięgać od złotożółtego przez ciemnoczerwone aż po brązowe. Wzdłuż bocznych krawędzi karapaksu znajdują się cztery pary znaków ciemnobrązowego koloru, zbieżnych ku środkowi. Szczękoczułki są złotożółte, a sternum ma żółtawobrązowy odcień z ciemniejszymi krawędziami. Opistosoma (odwłok) może być ciemnoczerwona, złotobrązowa lub brązowa, z ciemnobrązowym wzorem na górnej stronie oraz trzema ciemnymi, łamanymi liniami na dolnej. Ubarwienie odnóży jest złociście brązowe z delikatnie zaznaczonym obrączkowaniem na goleniach, nastopiach i stopach, a także z czarnymi, długimi kolcami na grzbietowych stronach ud pierwszej i drugiej pary.
Nogogłaszczki samca mają małą, zakrzywioną apofizę retrolateralną, apofizę medialną z długim, spiczastym hakiem oraz spiczasto zakończoną apofizę tegularną. Embolus jest wąski i zakrzywiony na końcu. Płytka płciowa samicy, dłuższa niż szersza, jest złociście brązowo owłosiona i ma sercowaty przedsionek z krótką, owłosioną przegrodą z przodu oraz beleczki kutykularne zbieżne pod ostrym kątem. Przewody wprowadzające wulwy mają silne zakrzywienia, a zbiorniki nasienne, umiejscowione blisko bruzdy epigastrycznej, mają zakrzywiony kształt.
Pająk ten znany jest z takich krajów jak Hiszpania, Francja, Wielka Brytania, Belgia, Holandia, Niemcy, Włochy, Dania, Szwecja, Finlandia, Estonia, Polska, Litwa, Czechy, Słowacja, Węgry, Białoruś, Ukraina, Rumunia, Bułgaria, Macedonia, Rosja, Grecja oraz Kazachstan. Jest bardzo rzadko spotykany. Preferuje suche i słoneczne siedliska, takie jak wydmy, suche łąki oraz bory sosnowe. Osobniki dorosłe są aktywne przez cały rok.