Rodzaj Knapiatek (Agroeca) obejmuje pająki z rodziny obniżowatych.
Opis
Te pająki mają średnie rozmiary oraz zwartą budowę ciała. Ich kształt jest jajowaty, a szerokość wynosi około ¾ długości karapaksu, który nie ma wystającej części głowowej i charakteryzuje się głębokimi, dobrze widocznymi jamkami. Karapaks pokryty jest krótkim i położonym owłosieniem. Osiem oczu, podobnych pod względem wielkości, jest ciasno rozmieszczonych. W widoku z góry, przednie pary oczu są ustawione w linii prostej, natomiast w widoku z przodu para przednio-środkowa znajduje się nieco wyżej niż przednio-boczna. Tylny rząd oczu jest dłuższy, a oczy tylno-środkowe są wyraźnie oddalone od tylno-bocznych. Odległości między poszczególnymi oczami w tylnym rzędzie są równe. Wysokość nadustka jest nieco większa niż szerokość oka z pary przednio-środkowej. Szczypce, które są krótkie i dość masywne, mają na krawędzi przedniej trzy ząbki, a na krawędzi tylnej dwa lub trzy. Brzegi przednio-boczne szczęk są ustawione równolegle. Odwłok (opistosoma) jest zakończony stożkiem, który posiada sześć szczecinek. Nadstopia dla dwóch pierwszych par odnóży posiadają po trzy pary kolców na stronie spodniej. Pierwsza para odnóży ma dodatkowo dwie pary kolców na spodzie goleni, trzy pary na grzbietowej stronie uda oraz jeden lub dwa kolce na stronie przednio-bocznej. Czwarta para odnóży ma głęboko wcięty krętarz. Kądziołki przędne są dwuczłonowe, przy czym tylna para jest najdłuższa.
Rozprzestrzenienie
Rodzaj ten ma głównie zasięg holarktyczny. Poza obszarami Palearktyki i Nearktyki, zidentyfikowano po jednym gatunku w Peru, Kolumbii i Indiach. W Europie występuje 20 gatunków, z czego w Polsce zarejestrowano 5 (więcej informacji można znaleźć w artykule: obniżowate Polski).
Taksonomia
Rodzaj ten został wprowadzony w 1861 roku przez Niklasa Westringa dla jednego gatunku, opisanego przez Karla Ludwiga Kocha jako Philoica linotina, który później został zsynonimizowany z Agroeca brunnea. Późniejsze badania zbioru Westringa ujawniły jednak, że osobniki oznaczone przez niego jako linotina właściwie należą do Agroeca proxima. W związku z tym, Torbjörn Kronestedt zasugerował w swojej pracy z 2009 roku, że A. proxima powinna być uznawana za gatunek typowy dla tego rodzaju.
Dotychczas opisano około 30 gatunków: