Agrippina
„Agrippina” to opera składająca się z trzech aktów, której libretto napisał Vincenzo Grimani (HWV 6, ChA 57, HHA II/3). W obsadzie znajdują się: 3 Soprany (Agrippina, Nerone, Poppea), 3 Alty (Ottone, Narcisio, Giunone), 3 Basy (Claudio, Pallante, Lesbo). W skład instrumentów wchodzą: Flet I, II, Obój I, II, Trąbka I, II, Kotły, Skrzypce I, II, III, Viola, Wiolonczela I, II oraz Continuo.
Opera Georga Friedricha Händla miała swoją premierę 26 grudnia 1709 roku w Teatro San Giovanni Grisostomo w Wenecji. Libretto opiera się na historii Agrypiny Młodszej, matki cesarza Nerona. Włoska publiczność była zachwycona tym dziełem, a każda aria była nagradzana gromkimi oklaskami, a z widowni słychać było okrzyki: Viva il caro Sassone! (Niech żyje kochany Saksończyk!).
Libretto
Akt I
Scena rozgrywa się w komnatach Agrypiny i Poppei, na placu Kapitolu.
Cesarzowa rzymska, Agrypina, dowiaduje się o śmierci swojego męża, Klaudiusza. Pragnie koronować swojego syna, Nerona, który ma występować jako pretendent do tronu. Jej plany zostają jednak pokrzyżowane, gdyż Klaudiusza ratuje jeden z jego generałów, Otton. Wdzięczny cesarz obiecuje mu tron. O względy pięknej Poppei rywalizują Klaudiusz, Neron i Otton, jednak ona kocha jedynie Ottona. Agrypina postanawia oczernić Ottona w oczach Poppei, co sprawia, że ta, z gniewu na ukochanego, zaczyna schlebiać cesarzowi. Agrypina wznieca również zazdrość Klaudiusza o Ottona.
Akt II
Akcja rozgrywa się na ulicy przy pałacu cesarskim, w ogrodzie Poppei oraz w komnatach Agrypiny.
Poppea zbyt późno odkrywa intrygę Agrypiny i postanawia się zemścić. Jednak Agrypina wykorzystuje swoją przewagę i przekonuje Klaudiusza, by na następcę tronu wyznaczył Nerona zamiast Ottona.
Akt III
Scena odbywa się w pokoju Poppei i w sali cesarskiej.
Dzięki podstępowi Poppei, Klaudiusz zaczyna dostrzegać intrygi Agrypiny oraz jej syna. Agrypina stara się wytłumaczyć swoje działania. Otton publicznie ogłasza, że z miłości do Poppei rezygnuje z cesarskiej korony. Klaudiusz okazuje łaskę, oddaje rękę Poppei Ottonowi i koronuje Nerona na nowego cesarza.
