Agrilus salicis to gatunek chrząszcza należący do rodziny bogatkowatych oraz podrodziny Agrilinae.
Taksonomia
Gatunek został po raz pierwszy opisany w 1877 roku przez Imre Friváldszkiego.
Morfologia
Chrząszcz ma wyraźnie wydłużone ciało o długości od 4,5 do 6,5 mm. Jego ubarwienie waha się od ciemnooliwkowo-zielonego do brązowego. Wierzch ciała pokryty jest delikatnymi, krótkimi, jasnymi włoskami, które są trudne do zauważenia. Spód ciała jest równomiernie pokryty cienkimi, krótkimi, jasnymi włoskami, które nie tworzą plam na bokach sternitów odwłoka. Głowa ma duże oczy, które niemal przekraczają jej szerokość, a u samca policzki są gęsto i jasno owłosione. W widoku frontalnym dolne krawędzie oczu znajdują się wyżej niż nasady czułków. Przedplecze charakteryzuje się podwójnymi krawędziami bocznymi połączonymi w okolicy środka, a z tylnych kątów wychodzą rozszerzone ku przodowi żeberka (kile). Przedpiersie ma słabo rozwinięty płat przedni z płytko wklęśniętą krawędzią oraz równoległe boki wyrostka międzybiodrowego. Odwłok posiada rowek wzdłuż krawędzi ostatniego widocznego sternitu, który jest niezmodyfikowany i zaokrąglony.
Ekologia i występowanie
LARWY tego gatunku są ksylofagiczne oraz monofagiczne, żerując w gałęziach wierzb, szczególnie tych o krzaczastym pokroju. Wśród roślin żywicielskich wymienia się wierzby takie jak iwa, płożąca, szara, uszczata oraz wiciowa. Osobniki dorosłe można spotkać od czerwca do lipca.
Gatunek ten występuje w obrębie palearktycznym i został zaobserwowany w takich krajach jak Hiszpania, Francja, Niemcy, Szwajcaria, Austria, Włochy, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Ukraina, Rumunia, Bułgaria, Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Serbia, Czarnogóra, Albania, Macedonia Północna, a także w europejskiej części Rosji, w europejskiej i anatolijskiej części Turcji oraz w Zakaukaziu. Gatunek ten występuje lokalnie w całym swoim zasięgu. Został umieszczony na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” jako gatunek zagrożony wymarciem (EN).