Agrilus hastulifer to gatunek chrząszcza należący do rodziny bogatkowatych oraz podrodziny Agrilinae.
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1837 roku przez Juliusa Theodora Christiana Ratzeburga.
Morfologia
Jest to chrząszcz o znacząco wydłużonym ciele, osiągającym długość od 5 do 7 mm. Ubarwienie ciała jest ciemnobrązowozielone, z jaśniejszym czołem i czarniawymi tylnymi pokrywami. Jest smuklejszy i ciemniejszy niż A. graminis. Głowa ma duże oczy, które prawie stykają się z przednią krawędzią przedplecza. U samców czułki mają człony wewnętrzne nierozszerzone, natomiast czułki samic mają drugi człon krótszy w porównaniu do A. gramnis. Przedplecze charakteryzuje się podwójną krawędzią boczną oraz niewystającym przed kąty przednimi środkowym odcinkiem krawędzi przedniej. Pokrywy mają przy szwie, przynajmniej w tylnej części, szeroką, podłużną plamę jasnego owłosienia, która w połowie długości jest przerwana poprzeczną linią z słabo widocznymi ciemnymi włoskami. Przedpiersie jest całkowicie gęsto owłosione, a wyrostek przedpiersia ma równoległe brzegi boczne między biodrami przedniej pary. Odnóża tylnej pary nie mają małych kępek włosków na biodrach. Odwłok ma drugi z widocznych sternitów wyposażony w dwa guzki na krawędzi tylnej. Rowek wzdłuż krawędzi ostatniego widocznego sternitu odwłoka jest przy wierzchołku odgięty do wewnątrz, a powierzchnia przednia jest pozbawiona bruzd.
Ekologia i występowanie
Larwy tego gatunku, które są kambiofagiczne, rozwijają się głównie w dębach, a rzadziej w brzozach i olchach.
Jest to gatunek palearktyczny, występujący w Europie, w tym w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Białorusi, Ukrainie, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Czarnogórze, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz w europejskich częściach Turcji i Rosji. Informacje o jego obecności w Polsce są nieprawdziwe. Gatunek ten figuruje na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” jako zagrożony wyginięciem (EN).
Poza Europą został odnotowany w Maroku, Algierii, Cyprze, anatolijskiej części Turcji, Zakaukaziu oraz Iranie.
Przypisy
