Agresor w kontekście prawa międzynarodowego
Agresor (łac. aggressor od ad 'do’, gradior 'iść’ oraz -(t)or 'sprawca czynności’) to termin odnoszący się do napastnika; w kontekście państw oznacza to kraj, który stosuje metody agresji. Z perspektywy prawa międzynarodowego, za agresora uznaje się państwo, które jako pierwsze:
- wypowie wojnę innemu państwu;
- wtargnie na terytorium innego państwa przy użyciu sił zbrojnych, nawet bez formalnej wypowiedzi wojny;
- zbombarduje terytorium innego kraju za pomocą sił lądowych, powietrznych lub morskich;
- zastosuje blokadę morską wybrzeża lub portów innego kraju;
- udzieli wsparcia uzbrojonym grupom, które zostały zorganizowane na jego terytorium i dokonują ataków na inne państwo;
Warto zauważyć, że państwo, które zostało napadnięte i w ramach obrony odpowiada akcją zbrojną, nie jest uznawane za agresora. Podobnie, państwo, które przychodzi z pomocą ofierze agresji, nawet jeśli samo nie zostało zaatakowane, nie jest klasyfikowane jako agresor (por. casus foederis).