Agregatowy indeks ubóstwa
Agregatowy indeks ubóstwa to wskaźnik, który pomaga ocenić zarówno zasięg, jak i natężenie ubóstwa. Nie ma jednej, uniwersalnej metody pomiaru ubóstwa w tym kontekście, dlatego wyróżniamy trzy najczęściej stosowane indeksy ubóstwa.
Zasięg ubóstwa
Jest to procent gospodarstw domowych w danym regionie, które znajdują się poniżej ustalonej granicy ubóstwa. Gdy wartość indeksu ubogich wynosi 1, oznacza to, że wszystkie analizowane gospodarstwa domowe są poniżej tej granicy. Natomiast wartość równa 0 wskazuje na brak ubogich gospodarstw w badanej grupie. Ten indeks nie mówi jednak o natężeniu ubóstwa wśród osób uznawanych za ubogie, ponieważ nie wskazuje, czy ich dochody są bliskie granicy ubóstwa, czy wręcz przeciwnie – bardzo niskie. Taka luka informacyjna sprawia, że dla uzyskania dokładniejszych danych konieczne jest zastosowanie innego indeksu.
Indeks Daltona
Jest to miara, która informuje o relatywnym natężeniu ubóstwa, czyli średniej odległości dochodu ekwiwalentnego ubogich gospodarstw domowych od wcześniej określonej granicy ubóstwa.
Przykład:
Wartość indeksu Daltona = 0,35
Interpretacja:
Średni dochód grupy gospodarstw ubogich jest o 35% niższy od ustalonej granicy ubóstwa.
Indeks Jorgensona-Slesnicka
Ten wskaźnik ocenia zarówno zasięg, jak i natężenie ubóstwa, analizując możliwość likwidacji ubóstwa poprzez transfery dodatkowych środków finansowych. Dzięki niemu można oszacować, jaki procent całkowitych dochodów gospodarstw domowych należałoby przetransferować do gospodarstw ubogich, aby całkowicie wyeliminować ubóstwo.
Przykład:
Wartość indeksu Jorgensona-Slesnicka = 0,28
Interpretacja:
Aby wyeliminować ubóstwo, konieczny byłby transfer dodatkowych środków pieniężnych do gospodarstw ubogich, równy co najmniej 28% sumy ekwiwalentnych dochodów wszystkich analizowanych gospodarstw domowych.