Agra cruciaria

Agra cruciaria to gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych oraz podrodziny Lebiinae. Jest to drapieżnik, który zamieszkuje koronę drzew w lasach deszczowych i występuje endemicznie w Brazyliach.

Taksonomia

Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 2010 roku przez Terry’ego L. Erwina na podstawie dwóch samców. Holotyp został odłowiony w maju 1958 roku w Corcovado, w stanie Rio de Janeiro. Epitet gatunkowy, oznaczający po łacinie „ukrzyżowany”, odnosi się do krzyża w miejscu typowym, który przyciąga miliony owadów każdej nocy dzięki silnemu oświetleniu.

Wraz z pokrewnymi gatunkami, takimi jak A. grace, A. max, A. minasianus, A. notpusilla, A. perforata, A. pseudopusilla oraz A. pusilla, tworzy grupę gatunków pusilla w obrębie rodzaju.

Morfologia

Chrząszcz ten ma długość ciała od 6,4 do 7,7 mm oraz szerokość od 1,74 do 1,8 mm. Głowa jest czarna z metalicznym, miedzianym połyskiem. Warga górna jest umiarkowanie wydłużona z ściętą krawędzią i ledwo widocznie wykrojonym środkiem. Punktowanie policzków i potylicy jest przeciętnie gęste oraz grube, a miejscami oszczecone. Środek czoła jest gładki i wyniesiony, podczas gdy boki są wklęsłe i pomarszczone. Czułki mają czarniawoniebieską barwę z ceglastymi trzonkami. Przedplecze charakteryzuje się gęstym punktowaniem oraz metalicznym, miejscami miedzianym połyskiem, a w środkowej części jest nieco szersze. Pokrywy są matowe, w odcieniu przydymionego błękitu, o wyraźnie wypukłym kształcie z nieco żebrowatymi międzyrzędami oraz sitkowatymi punktami w pojedynczych i podwójnych rzędach. Ząbki na wierzchołkach pokryw są niesymetryczne. Szczecinki na zapiersiu występują rzadko. Odnóża mają czarniawoniebieską barwę, a większa część ud jest ceglasto zabarwiona. Genitalia samca charakteryzują się małymi, szeroko zaokrąglonymi paramerami, z których lewa jest dwukrotnie większa od prawej. Prącie jest smukłe, z ostium rozciągającym się na prawie połowę długości oraz płatkowatą wypustką na odsiebnym wierzchołku.

Ekologia i występowanie

Chrząszcze te są arborikolami, które zasiedlają koronę drzew w równikowych lasach deszczowych, polując na drobne stawonogi. Owady dorosłe są długoskrzydłe, co pozwala im na lot. Często są wabione przez sztuczne źródła światła i były obserwowane w porze deszczowej. Larwy rozwijają się pod korą drzew, ale czasami opuszczają swoje kryjówki.

Jest to owad neotropikalny, który występuje na średnich wysokościach w obszarze Mata Atlântica. Gatunek ten jest endemiczny dla Brazyliach, znany głównie ze stanów Rio de Janeiro i Minas Gerais.