Agota Kristof, znana również jako Kristóf Ágota (urodzona 30 października 1935 w Csikvánd, zmarła 27 lipca 2011 w Neuchâtel), była węgierską pisarką, która tworzyła w języku francuskim.
Życiorys
W 1956 roku, po zbrojnej interwencji armii radzieckiej, która stłumiła powstanie węgierskie, opuściła Węgry w wieku 21 lat. Uciekła do Neuchâtel w Szwajcarii razem z mężem, nauczycielem historii, oraz ich 4-miesięczną córką. Przez pięć lat pracowała w fabryce zegarków. Z biegiem czasu rozstała się z mężem. Na Uniwersytecie w Neuchâtel uczyła się języka francuskiego i rozpoczęła pisanie powieści w tym języku. W Neuchâtel mieszkała aż do swojej śmierci.
Twórczość
Początki literackiej kariery Agoty Kristof miały miejsce w obszarze poezji i teatru (John et Joe, Un rat qui passe). W 1986 roku zadebiutowała powieścią zatytułowaną Zeszyt, która zainaugurowała trylogię, uznaną za klasykę współczesnej literatury francuskojęzycznej. Druga część trylogii, Dowód, ukazała się dwa lata później, a trzecia część, zatytułowana Trzecie kłamstwo, została opublikowana w 1991 roku.
Głównymi tematami trylogii są wojna, zniszczenie, miłość, samotność, pragnienie, strata, a także prawda i fikcja. Debiutancka powieść Agoty Kristof, Zeszyt, zdobyła Europejską Nagrodę ADELF (Stowarzyszenia Pisarzy Francuskojęzycznych) i została przetłumaczona na ponad 30 języków.
W 1995 roku Kristof wydała powieść Hier.
W 2004 roku Agota Kristof opublikowała Analfabetkę. W tym krótkim autobiograficznym utworze, prostym i bezpośrednim językiem, autorka opisała swoje życie, miłość do literatury od najmłodszych lat, losy emigrantów po rewolucji węgierskiej oraz izolację kulturową, która wynikała z nieznajomości języka.
Ostatnią pracą pisarki był zbiór krótkich opowiadań zatytułowany C’est égal, który ukazał się w 2005 roku w Paryżu.
Większość jej twórczości została wydana przez Éditions du Seuil.
Bibliografia
1986: Zeszyt (Le Grand Cahier)
1988: Dowód (La Preuve)
1991: Trzecie kłamstwo (Le Troisième mensonge)
1998: L’Heure grise et autres pièces
1995: Hier
2004: Analfabetka (L’analphabète)
2005: C’est égal
Przypisy
Linki zewnętrzne