Agostino Maggio da Pavia (urodzony około 1450 roku w Pawii, zmarły prawdopodobnie w 1520 roku w Como) był włoskim dominikaninem oraz inkwizytorem.
Wywodził się z Pawii. Do zakonu dominikanów wstąpił przed rokiem 1475. Należał do Kongregacji Lombardzkiej, która reprezentowała zreformowane, obserwanckie skrzydło włoskich dominikanów. W 1475 roku był studentem w konwencie S. Domenico w Bolonii. W 1483 roku był członkiem konwentu dominikańskiego w Monza, znajdującym się w diecezji Como, a jako wikariusz inkwizytora Vercelli, Lorenzo Soleriego, przewodniczył kilku procesom o czary w Bormio. Następnie pełnił funkcję przeora konwentów Kongregacji Lombardzkiej w Pawii (1487–1489), Arienzo (1498–1500) oraz Mantui (1500). 5 grudnia 1499 roku został mianowany inkwizytorem Bergamo i sprawował tę funkcję do około 1506 roku. Był również inkwizytorem markizatu Saluzzo (1510–1516) oraz diecezji Como (1516–1520). Jako inkwizytor w Como przewodniczył wielu procesom przeciwko osobom podejrzanym o czary, skazując wiele z nich na śmierć. Prawdopodobnie odnosi się do niego informacja przekazana przez Andreę Alciato o spaleniu przez niewymienionego z imienia inkwizytora ponad stu rzekomych czarownic, co miało spowodować bunt chłopstwa oraz interwencję miejscowego biskupa. Ostatni raz wspomniano go jako żyjącego w 1520 roku, a przypuszczalnie w tym roku zmarł, ponieważ we wrześniu 1520 roku funkcję inkwizytora Como objął już jego następca, Modesto Scrofa da Vicenza.
Bibliografia
Michael Tavuzzi: Renaissance Inquisitors. Dominican Inquisitors and Inquisitorial Districts in Northern Italy, 1474–1527. Leiden – Boston: BRILL, 2007, s. 213-214. ISBN 978-90-04-16094-1.