Agostino Carracci
Agostino Carracci (urodzony 16 sierpnia 1557 w Bolonii, zmarł 22 marca 1602 w Parmie) był włoskim malarzem oraz rytownikiem z okresu wczesnego baroku. Był współzałożycielem Akademii Bolońskiej, bratem Annibale Carracciego i kuzynem Lodovica Carracciego.
Życiorys
Agostino kształcił się pod okiem Prospera Fontany oraz Lodovica Carracciego. W 1581 roku podróżował do Rzymu, a w 1582 do Cremony i dwukrotnie do Wenecji. Wraz ze swoimi bliskimi stworzył malowidła ścienne w kilku pałacach w Bolonii, takich jak pałace Fava, Magnani-Salem i Sampieri-Talon. Pomagał bratu Annibale w dekoracji Galerii Owidiusza w Palazzo Farnese w Rzymie. Jako współzałożyciel Akademii Bolońskiej prowadził wykłady na temat nauk przyrodniczych oraz teorii sztuki. Po sporze z bratem, na zaproszenie księcia Ranuccia Farnese, przeniósł się do Parmie, gdzie w 1599 roku malował freski o tematyce mitologicznej w Palazzo del Giardino (takie jak Kupidyny, Galatea i Argonauci, Wenus i Mars, Wojownik opierający się czarom Syreny). Tworzył również obrazy sztalugowe o tematyce religijnej oraz portrety.
Był niezwykle płodnym rytownikiem, pozostawiając po sobie około 350 miedziorytów, w tym reprodukcje dzieł Correggia i Veronesego.
Jego nieślubny syn Antonio Marziale Carracci również został malarzem.
Wybrane dzieła
- Arrigo Włochacz, Pietro Szaleniec i Amon Karzeł – ok. 1598, 101 x 133 cm, Museo di Capodimonte, Neapol
- Demokryt – 1598, Museo di Capodimonte, Neapol
- Ekstaza św. Katarzyny – 1590, Galeria Borghese, Rzym
- Giovanna Guicciardini – 1598, 95 x 76 cm, Gemäldegalerie, Berlin
- Krajobraz z kąpiącymi się – 1597-99, 40 x 49 cm, Galleria Palatina, Florencja
- Madonna z Dzieciątkiem i świętymi – 1586, 153 x 120 cm, Galleria Nazionale, Parma
- Opłakiwanie – ok. 1586, 191 x 156 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
- Ostatnia komunia św. Hieronima – ok. 1592, 376 x 224 cm, Pinacoteca Nazionale, Bolonia
- Ostatnia Wieczerza – 172 x 237 cm, Prado, Madryt
- Pluton – 1592, Galleria Estense, Modena
- Portret lutnisty – 1585-86, 54 x 32 cm, Museo di Capodimonte, Neapol
- Wenus, Amor i satyr – 1598-99, 129 x 184 cm, Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu
- Wniebowzięcie Marii – ok. 1592, Pinacoteca Nazionale, Bolonia
- Zwiastowanie – 48 x 35 cm, Luwr, Paryż
Bibliografia
- Barok, Albert A. Rovira (red.), Maria M. Mach (tłum.), Łódź: Galaktyka, 1999, ISBN 83-87914-03-7, OCLC 830299699. Brak numerów stron w książce
- Chiara Lachi, Sztuka baroku, Warszawa: Arkady, 2011 (Wielka Historia Sztuki, t. 5), ISBN 978-83-213-4685-4
- Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3
- Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9
- Sztuka świata, t. 12, Leksykon A-K, Warszawa: Arkady, 2009, ISBN 83-213-4088-1
- Józek Wzorek, Carracci, [w:] Encyklopedia katolicka, Lublin: Tow. Nauk. KUL, 1985.