Agon w Komedii Starogreckiej
Agon (z greckiego ἀγών – zawody) to kluczowy element struktury komedii starożytnej Grecji, który ukazuje spór pomiędzy dwiema postaciami prezentującymi różne argumenty, z czego jedna z nich odnosi zwycięstwo nad drugą. To właśnie w agonie najlepiej odzwierciedla się ideologia sztuki.
Struktura agonu składa się z ośmiu części. Całość rozpoczyna odè, czyli pieśń chóru. Następnie mamy katakeleusmos, który stanowi zachętę do przedstawienia własnych racji. Trzecim elementem jest epirrhema, czyli przemowa jednego z uczestników sporu. Ta przemowa przechodzi następnie w pingos (gr. duszenie się), będący punktem kulminacyjnym argumentacji, zazwyczaj wygłaszaną na jednym oddechu. Do powyższych czterech elementów odpowiadają antodè, antikatakeleusmos, antepirrhema oraz antipingos, gdzie tym razem głos zabiera druga strona sporu.
Czasami agon bywał poprzedzony podziałem chóru na dwa przeciwstawne obozy, które toczyły ze sobą spór.
Ze względu na istotną rolę agonu w merytorycznej dyskusji, komedia starogrecka stanowi cenne źródło wiedzy na temat początków sztuki retorycznej w starożytnej Grecji.
== Przypisy ==