Agnieszka Pilchowa, znana również jako Agnieszka Pilch czy Agni P. (urodzona 16 grudnia 1888 roku w przysiółku Zarubek w Polskiej Ostrawie, obecnie część Śląska Ostrawy, zmarła 21 listopada 1944 roku w Ravensbrück) była polską jasnowidzką, bioenergoterapeutką oraz zielarką.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Urodziła się w polskiej rodzinie Wysockich, w pobliżu historycznej granicy śląsko-morawskiej, w czeskojęzycznym regionie Śląska Cieszyńskiego. W jej domu używano języka czeskiego, a Agnieszka uczęszczała do czeskiej szkoły. Już w dzieciństwie dostrzegano jej domniemane zdolności. W młodym wieku przejawiała zjawiska jasnowidzenia, odwiedzając nieznane jej miejsca i rozmawiając z osobami, których wcześniej nie spotkała. „Przyszłam na świat z darami jasnowidzenia, które posiadam” (Pilchowa 1930: 73).
W dzieciństwie jej matka ponownie wyszła za mąż, co skomplikowało relacje z ojczymem. Agnieszka myślała o wstąpieniu do zakonu, jednak zmieniła zdanie w okolicach osiemnastego roku życia, kiedy zaczęła interesować się spirytystami z regionu cieszyńskiego. Ze względu na jej wyjątkowe zdolności, została wykluczona z tego środowiska, prawdopodobnie z powodu zazdrości.
Okres międzywojenny
W wieku 21 lat została zmuszona do małżeństwa z jednym z kolegów swojego brata. W trzecim roku małżeństwa zaczęła leczyć, a jej pierwszymi pacjentami były chore dzieci z sąsiedztwa, które uzdrawiała poprzez dotyk. Po czterech latach małżeństwa odeszła od męża, przenosząc się do matki z dwójką dzieci. Formalne unieważnienie małżeństwa miało miejsce w 1917 roku, kiedy to Agni P. wskazała jako przyczyny m.in. gwałt i przemoc. W swoich pamiętnikach pisze:
W 1920 roku opuściła Czechosłowację i osiedliła się w Wiśle, gdzie poznała swojego przyszłego męża, Jana Pilcha, kierownika szkoły w Pszczynie. W swoich pamiętnikach Jan Pilch relacjonuje:
Ze względu na rosnącą sławę Agnieszki, w 1919 roku została zaproszona do Pragi, gdzie prezydent Czechosłowacji, Tomáš Masaryk, oraz jego córka Alicja, zaproponowali jej stały pobyt na Hradczanach. Agnieszka odmówiła, twierdząc, że duch opiekuńczy w postaci gołębia wskazał jej miejsce do życia w Wiśle. Tam wyszła za mąż i w latach 30. osiedliła się z rodziną w nowej willi „Sfinks” pod szczytem Jarzębatej. Nazwa willi nawiązywała do prac Juliana Ochorowicza, który mieszkał w okolicy. W „Sfinksie” mieściła się także redakcja popularnego miesięcznika „Hejnał”, którego wydawcami byli Jan Hadyna, a później Jan Pilch. Agnieszka, nie mówiąca dobrze po polsku, polegała na córce Jance oraz sąsiadce Kazimierze Chobot w korekcie swoich tekstów i odpowiadaniu na listy czytelników. „Sfinks” był otwartym domem, do którego przychodzili ludzie po porady. Jan Pilch pisze:
Kazimiera Chobot dodaje:
W czasie II wojny światowej redakcja „Hejnału” została zlikwidowana przez Niemców, a dorobek literacki zniszczony. Po śmierci Jana Pilcha w 1976 roku willa „Sfinks” została sprzedana przez najstarszą córkę Annę lokalnym zakładom przemysłowym na dom wypoczynkowy.
Popularność Agnieszki Pilchowej jako jasnowidzącej, uzdrowicielki i zielarki zaczęła wzrastać w latach 20. XX wieku. Była gościem prezydenta Ignacego Mościckiego i odwiedzała Józefa Piłsudskiego w Belwederze. Jej nazwisko zyskało rozgłos dzięki audycjom radiowym prowadzonym przez Zofię Kossak. Stanisław Hadyna w swojej książce „Przez okna czasu” przypisuje Agni P. autorstwo słynnej przepowiedni z Tęgoborzy, opublikowanej w marcu 1939 roku w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”. Przepowiednia dotycząca losów II wojny światowej oraz wyboru Polaka na papieża wzbudziła sensację i była cytowana w wielu mediach, w tym w filmie Leonarda Buczkowskiego „Zakazane piosenki” (1946).
Wydano także książki autorstwa Agni P., takie jak „Życie na ziemi i w zaświecie, czyli wędrówka dusz”, „Zmora”, „Umarli mówią”, „Spojrzenie w przyszłość”, „Pamiętniki Jasnowidzącej” i „Jasnowidzenie”.
II wojna światowa i śmierć
W 1943 roku, w wyniku denuncjacji, Agnieszka Pilchowa została aresztowana przez Gestapo, razem z mężem i córką Janiną. 24 grudnia 1943 roku zostali przewiezieni do obozu śledczego w Mysłowicach, a w kwietniu 1944 roku Agni P. trafiła do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, a Jan Pilch do Sachsenhausen (KL). W Ravensbrück Agni P. spotkała swoją córkę Jankę, która była również więźniarką i po wojnie osiedliła się w Brazylii. W 1944 roku Janka Pilchówna napisała w obozie Ravensbrück:
{{Cytat}} Linki zewnętrzne: „źródło”.
Agnieszka Pilchowa została rozstrzelana w obozie koncentracyjnym Ravensbrück 21 listopada 1944 roku.
Upamiętnienie
W 2013 roku została uhonorowana lampą, ufundowaną przez rodzinę i przyjaciół, która została umieszczona na Uliczce Cieszyńskich Kobiet.
Wybrane publikacje
- „Życie na ziemi i w zaświecie, czyli wędrówka dusz” (1926)
- „Pamiętniki jasnowidzącej z wędrówki życiowej poprzez wieki” (1930)
- „Tajemnice spirytyzmu: sztuka wywoływania duchów” (1931)
- „Zmora – powieść okultystyczna” (1932)
- „Spojrzenie w Przyszłość” (1933)
- „Umarli mówią – powieść” (1933)
Zobacz też
- przepowiednia z Tęgoborzy
Przypisy
Bibliografia
- Władysława Magiera, „Cieszyński szlak kobiet”, SKKK w Ciesznie, 2011.
- Józef Chobot, „Nowoczesny ruch spirytualistyczny”, Książnica Wiedzy Duchowej, 1937.
- Stanisław Hadyna, „Przez okna czasu”, Instytut Ekologii i Zdrowia, Kraków 1993.
- Józef Golec, „Stefania Bojda Słownik Biograficzny Ziemi Cieszyńskiej”, Cieszyn 1993.
Linki zewnętrzne
- „Jasnowidząca z Wisły” – cykl opowiadań link
- Duchy Agni Pilch Artur Pałyga | 16.05.2007 48) Supernowa link
- Agni – historia warta przypomnienia link
- „Córki ognia” Czwarty Wymiar | Piątek, 1 października 2010 link
- Gęsikowska Kamila (2013). Doświadczenie postrzegania pozazmysłowego – przypadek Agni Pilch. W: A. Dębska-Kossakowska, P. Paszek, L. Zwierzyński (red.), „Zanikanie i istnienie niepełne: w labiryntach romantycznej i współczesnej podmiotowości” (s. 129-143). Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
- Publikacje Agnieszki Pilchowej w bibliotece Polona