Agnieszka Lipiec-Wróblewska

Agnieszka Lipiec-Wróblewska (urodzona 28 lutego 1966 roku w Warszawie) to polska reżyserka spektakli teatralnych, telewizyjnych oraz radiowych, a także scenarzystka i twórczyni filmów dokumentalnych.

Życiorys

Ukończyła Wydział Wiedzy o Teatrze w 1990 roku oraz Wydział Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie w 1994 roku. W czasie studiów wspierała reżyserów Jerzego Grzegorzewskiego (w spektaklach takich jak Wujaszek Wania, Cztery komedie równoległe) oraz Mariusza Trelińskiego (Lautreamont – Sny).

Od 1995 roku działa jako reżyserka w Teatrze Telewizji Polskiej oraz Teatrze Polskiego Radia, często realizując własne adaptacje tekstów, które nie są dramatami.

Od 1997 roku reżyseruje w warszawskich teatrach, takich jak Teatr Studio, Teatr Narodowy, Teatr Ateneum, Teatr Dramatyczny oraz Teatr Polski. Pracowała także w Teatrze Starym w Krakowie, Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu oraz Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

W ostatnich latach zrealizowała dwa dokumenty inspirowane muzyką Chopina: Antyle Chopina (2020) oraz Między nutami (2022).

Spektakle teatralne

  • Bilard petersburski, Fiodor Dostojewski – Teatr Studio, Warszawa, 1997 (adaptacja i reżyseria)
  • Dekalog II i VIII, Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz, Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków, 1999 (adaptacja i reżyseria)
  • The Weir (Tama), Conor McPherson, Teatr Studio, Warszawa, 1999 (reżyseria)
  • Dawne Czasy, Harold Pinter, Teatr Narodowy, Warszawa, 2000 (reżyseria)
  • Dublińska Kolęda, Conor McPherson, Teatr Studio, Warszawa, 2001
  • Fantom, Ingmar Villqist, Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej, Kraków, 2001 (reżyseria)
  • Dowód, David Auburn, Teatr Ateneum, Warszawa, 2002 (reżyseria)
  • Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną, Dorota Masłowska, Teatr Wybrzeże, Gdańsk, 2003 (adaptacja i reżyseria)
  • Niebezpieczne związki, Christopher Hampton, Teatr Nowy, Warszawa, 2004 (adaptacja i reżyseria)
  • Przypadek Prota, Brewer Gene, Scena Fundacji Starego Teatru, Kraków, 2005 (adaptacja i reżyseria)
  • Rzeźnia, Sławomir Mrożek, Teatr Narodowy, Warszawa, 2005 (reżyseria)
  • Rozkłady jazdy, czyli ostatnie przedstawienie sztuki Michaela Frayna „Chińczycy”, Petr Zelenka, Teatr na Woli, Warszawa, 2006 (reżyseria)
  • Krzywa wieża, Nadieżda Ptuszkina, Teatr na Woli, Warszawa, 2007 (reżyseria)
  • Dzika kaczka, Henryk Ibsen, Teatr im. Wilama Horzycy, Toruń, 2009 (reżyseria)
  • Czajka. Portrety miłości, Antoni Czechow, Teatr im. Juliusza Osterwy, Gorzów Wielkopolski, 2010 (reżyseria)
  • Księżyc i magnolie, Ron Hutchinson, Teatr Scena STU, Kraków, 2012 (reżyseria)
  • Nadia. Portret wielokrotny, Antoni Czechow, Teatr im. Wilama Horzycy, Toruń, 2012 (adaptacja i reżyseria)
  • Obłomow – (anty)romans, Iwan Gonczarow, Teatr Syrena, Warszawa, 2013 (adaptacja i reżyseria)
  • Wraki, Neil LaBute, Teatr WARSawy, Warszawa, 2013 (reżyseria)
  • Wenus w futrze, David Ives, Teatr WARSawy, Warszawa, 2014 (reżyseria)
  • Red, John Logan, Teatr Dramatyczny, Warszawa, 2014 (reżyseria)
  • Niebezpieczna metoda, Christopher Hampton, Teatr Dramatyczny, Warszawa, 2015 (reżyseria)
  • Ten drugi dom, Sharr White, Teatr Dramatyczny, Warszawa, 2017 (reżyseria)
  • Dom lalki, Henrik Ibsen, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana, Warszawa, 2017 (reżyseria)
  • Nie ma, Mariusz Szczygieł, Teatr Żydowski, Warszawa, 2020 (reżyseria)
  • Córeczka, Tamara Duda, Instytut Teatralny, Warszawa, 2022 (adaptacja i reżyseria)

Spektakle telewizyjne

  • Moje pierwsze honorarium, Izaak Babel, 1994 (adaptacja i reżyseria)
  • Strażniczka muzyki, Andre Ernotte, Eliot Tiber, 1995 (reżyseria)
  • O dziewczynie, która podeptała chleb, H.C. Andersen, 1995 (adaptacja i reżyseria)
  • Szczęśliwy książę, Oscar Wilde, 1996 (adaptacja i reżyseria)
  • Mistrz, Krzysztof Rutkowski, 1998 (reżyseria)
  • Portret wenecki, Gustaw Herling-Grudziński, 1999 (adaptacja i reżyseria)
  • Numery, Olga Tokarczuk, 2000 (adaptacja i reżyseria)
  • Tama, Conor McPerson, 2004 (reżyseria)
  • Ameryka Część Druga, Biljana Srbljanović; 2005 (reżyseria)
  • Kryptonim Gracz, 2007 (scenariusz i reżyseria)
  • Gry operacyjne, 2009 (scenariusz i reżyseria)
  • Posprzątane, Sarah Ruhl, 2016 (reżyseria)
  • Fryderyk, 2018 (scenariusz i reżyseria)
  • Nie ma, Mariusz Szczygieł, 2020 (adaptacja i reżyseria)
  • Tamta twarz, Polly Stenham, 2021 (reżyseria)
  • Zegarek, Jerzy Szaniawski, 2023 (reżyseria)

Filmy dokumentalne (wg własnego pomysłu i scenariusza)

  • Antyle Chopina / Chopin. Caribbean Key, 2020
  • Między nutami / Beyond the Score, 2021
  • Obecnie pracuje nad filmem o Tamarze Łempickiej (Tamara Bad Girl).

Jako scenarzystka filmowa współpracowała z Andrzejem Wajdą przy filmie Katyń oraz z Krzysztofem Piesiewiczem przy projektach Piekło, Czyściec i trylogii Wiara, nadzieja, miłość.

Najważniejsze nagrody

  • 1999 – Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, nagroda aktorska dla Joanny Szczepkowskiej za rolę w spektaklu Portret wenecki
  • 2001 – Grand Prix i Wielka Nagroda Publiczności za spektakl The Weir (Tama) Conor McPherson w Ogólnopolskim Przeglądzie TEATRÓW „KONTRAPUNKT” w Szczecinie.
  • 2012 – Obłomow, Nagroda Polskiego Radia Don Kichot za debiut
  • 2017 – Grand Prix Festiwalu Telewizji Polskiej za Posprzątane
  • 2018 – Nagroda Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych za Posprzątane
  • 2020 – Nagroda ZASP dla Nie ma za najlepszą premierę online
  • 2021 – Nagroda Dig IT za najlepszą premierę online dla Nie ma
  • 2021 – Chopin. Caribbean Key – Grand Prix Greenpoint Festival
  • 2021 – Chopin. Caribbean Key – nominacja do Prix Italia
  • 2022 – Tamta twarz, Polly Stenham w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej wyróżnione przez krytyków pisma „Teatr” w kategorii Teatr Telewizji
  • 2022 – Nagroda Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych dla Romy Gąsiorowskiej z główną rolą w spektaklu Tamta twarz, Polly Stenham, w reż. Agnieszki Lipiec-Wróblewskiej

Linki zewnętrzne

Przypisy