Agnieszka Krystyna Kotulanka
Agnieszka Krystyna Kotulanka (Kotuła), po mężu Sas-Uhrynowska (ur. 26 października 1956 w Warszawie, zm. 20 lutego 2018 tamże) była polską aktorką filmową i teatralną, a także wykonawczynią piosenki aktorskiej.
Życiorys
Ukończyła szkołę muzyczną z wydziałem wokalnym, a zainteresowanie szkołą teatralną zaczęła przejawiać w liceum. W 1975 roku zakończyła naukę w XXXIX Liceum Ogólnokształcącym im. Lotnictwa Polskiego w Warszawie, a następnie w 1980 roku uzyskała dyplom na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, choć oficjalnie dyplom odebrała rok później. Po zakończeniu studiów debiutowała w 1980 roku, występując w epizodycznych rolach w serialu „Dom” w reżyserii Jana Łomnickiego.
W Teatrze Telewizji po raz pierwszy wystąpiła w 1980 roku, grając Letty w inscenizacji dramatu „Śmierć komiwojażera” Arthura Millera, w reżyserii Kazimierza Karabasza, obok takich gwiazd jak Tadeusz Łomnicki i Barbara Krafftówna. W latach 1981-1989 była aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie. W 1986 roku brała udział w 23. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, prezentując swoje umiejętności w koncercie piosenki kabaretowej i aktorskiej.
W 1989 roku wyjechała do Kanady, gdzie mieszkała przez dwa lata, sporadycznie występując dla Polonii. Po pozytywnych recenzjach krytyków, zdecydowała się wrócić do Polski po swoim występie na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. W kolejnych latach głównie współpracowała z Teatrem Telewizji, gdzie zagrała w takich przedstawieniach jak „O żonach dobrych i złych” oraz „Żołnierz i bohater”. Jako aktorka dubbingowa użyczyła głosu w filmach takich jak „Siostro, moja siostro” (1994) oraz „Jeszcze bardziej zgryźliwi tetrycy” (1995).
W 1997 roku dołączyła do obsady popularnego serialu „Klan”. W 1999 roku brała udział w VI Gali Piosenki Biesiadnej, wykonując utwór „Piosenka o mojej Warszawie”. W 2000 roku otrzymała statuetkę Telekamery dla najlepszej polskiej aktorki.
Występowała w Teatrze Komedia, gościnnie w Teatrze Kwadrat oraz w Teatrze Bajka w Warszawie. Była także związana z Teatrem Syrena. W 2001 roku wzięła udział w premierowym spektaklu muzycznym „Niedziela na Głównym”, w którym zaprezentowano piosenki Wojciecha Młynarskiego. Przedstawienie zrealizowano w scenografii przypominającej dworzec kolejowy. Prapremiera miała miejsce na 22. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej na scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu, a jego reżyserem był Janusz Józefowicz. Nagranie z koncertu znalazło się na albumie Wojciecha Młynarskiego zatytułowanym „Prawie całość”.
W swoim dorobku artystycznym miała wiele ról w filmach, takich jak „Niezawodny system”, „Rośliny trujące”, „Nadzór” oraz „Wielki wóz”, a także w serialach telewizyjnych. Jej największą popularność przyniosła rola Krystyny Lubicz, żony Pawła Lubicza w serialu „Klan” (1997-2013).
W 2013 roku zakończyła swoją karierę i wycofała się z życia publicznego. Ostatni raz wystąpiła w 2472 odcinku serialu „Klan”.
Życie prywatne
Dorastała w okolicach Zalewu Zegrzyńskiego. Była córką podpułkownika Wojska Polskiego Józefa (1923-1996) oraz Genowefy (1929-2019) Kotułów. Miała siostrę Jolantę Kotułę-Żukowską (ur. 1955), która była polonistką, teatrolożką oraz pracownikiem literackim Muzeum Teatru.
Jej mężem był aktor Jacek Sas-Uhrynowski, z którym rozwiodła się w 1992 roku po 12 latach małżeństwa. Mieli dwoje dzieci: syna Michała (ur. 1985) i córkę Katarzynę (ur. 1987).
Była w związku z Pawłem Wawrzeckim. Cierpiała na chorobę alkoholową i zmarła na krwotoczny udar mózgu 20 lutego 2018 roku w Warszawie. Msza pogrzebowa miała miejsce w parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Legionowie, a jej ciało zostało pochowane obok ojca na cmentarzu parafialnym w Legionowie.
Filmografia
== Role teatralne ==
Teatr Telewizji
== Teatr ==
Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
- 1979: „Ćwiczenia ze Snu nocy letniej” Williama Shakespearea jako Hermia, reż. Marek Grzesiński
- 1980: „Beatrix Cenci” Juliusza Słowackiego jako Beatryks oraz III wiedźma, reż. Zofia Mrozowska
Słupski Teatr Dramatyczny
- 1980: „Wacława dzieje” Stefana Garczyńskiego jako siostra oraz wielbicielka, reż. Marek Grzesiński
- 1981: „Hamlet” Williama Shakespearea jako aktorka oraz Ofelia, reż. Marek Grzesiński
- 1981: „Biesy” Fiodora Dostojewskiego jako studentka, reż. Paweł Nowicki
Teatr Współczesny w Warszawie
- 1982: „Pastorałka” Leona Schillera jako anioł, reż. Maciej Englert
- 1982: „Mahagonny” Bertolta Brechta i Kurta Weilla jako dziewczyna z Mahagonny, reż. Krzysztof Zaleski
- 1983: „Sen nocy letniej” Williama Shakespearea jako Hermia, reż. Maciej Englert
- 1983: „Człowiek-Słoń” Bernarda Pomerance’a jako dziewczyna spiczastogłowa, reż. Marcel Kochańczyk
- 1984: „Walka karnawału z postem” Janusza Wiśniewskiego jako Weronika, reż. Janusz Wiśniewski
- 1984: „Niech no tylko zakwitną jabłonie” Agnieszki Osieckiej jako dziewczyna z Suteryny, Hela Doktorka oraz Szczur, reż. Krzysztof Zaleski
- 1985: „Trzy siostry” Antoniego Czechowa jako Natalia, reż. Maciej Englert
- 1986: „Lorenzaccio” Alfreda de Musseta jako Margrabina Cibo, reż. Krzysztof Zaleski
- 1987: „Mistrz i Małgorzata” Michaiła Bułhakowa, reż. Maciej Englert
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie
- 1994: „Czarna komedia” Petera Shaffera jako Carol Melkett (gościnnie), reż. Marek Sikora
Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
- 1983: „Fantasticks” Toma Jonesa i Harveya Schmidta jako Luiza (gościnnie), reż. Jagienka A. Zychówna
Teatr Dramatyczny w Warszawie
- 1996: „Ildefonsjada, czyli Sen o letniej nocy” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, reż. Piotr Cieślak
Teatr Komedia w Warszawie
- 2001: „Stosunki na szczycie” Edwarda Taylora jako Lady Lillian Partridge, reż. Jerzy Bończak
- 2003: „Łóżko pełne cudzoziemców” Freemana Dave’a jako Helga Philby, reż. Jerzy Bończak
- 2005: „Ośle lata” Frayna Michaela jako żona dyrektora, reż. Marcin Sławiński
- 2006: „Jeszcze jeden do puli?!” Cooneya Raya i Hiltona Tony jako Winnie, reż. Jerzy Bończak
- 2007: „Pół żartem pół sercem” Kena Ludwiga jako Florance, reż. Marcin Sławiński
- 2011: „Fotki z wakacji” Johna Chapmana i Michaela Pertweea jako Celia, reż. Tomasz Dutkiewicz
Przedstawienie impresaryjne
- 1994: „Pejzaż bez ciebie” Jerzego Wasowskiego, reż. Wojciech Młynarski
Radio
Teatr Polskiego Radia
- 1996: „Alicjo – śpisz” Wandy Majerówny, reż. Jan Warenycia
Dyskografia gościnnie
- T. Suchocki: pianista, kompozytor, aranżer i dyrygent, Polskie Nagrania, 2000 – „Wzięłam urlop od kochania”, sł. Magda Czapińska – Agnieszka Kotulanka
- Wojciech Młynarski: „Prawie całość”, Polskie Radio S.A., 2001 – „Jurata” – Agnieszka Kotulanka
- Galimatias – Gala Piosenki Aktorskiej: Wrocław 1989-95, Agencja Artystyczna MTJ 2003 – „Bo ty masz w sobie coś” – Maria Pakulnis, Agnieszka Kotulanka, Ewa Błaszczyk, Krystyna Tkacz
- „Przez minutkę” – Agnieszka Kotulanka
- „Rosołek” – Maria Pakulnis, Agnieszka Kotulanka, Krystyna Tkacz, Barbara Dziekan
- Gwiazdy na Gwiazdkę, Agencja Artystyczna MTJ, 2004 – „Pójdźmy Wszyscy do Stajenki” – Agnieszka Kotulanka
- Kolędy. Wśród nocnej ciszy., MTJ Agencja Artystyczna, 2005 – „Pójdźmy Wszyscy do Stajenki” – Agnieszka Kotulanka
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Agnieszka Kotulanka w bazie Filmweb
- Agnieszka Kotulanka w bazie filmpolski.pl
- Agnieszka Kotulanka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09]
- Agnieszka Kotulanka w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Agnieszka Kotulanka w bazie IMDb (ang.) [dostęp 25 lutego 2018]
- Aktorzy Polscy: Agnieszka Kotulanka. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2018-02-25]
- Agnieszka Kotulanka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2018-02-25]
- Agnieszka Kotulanka. TerazTeatr. [dostęp 2018-02-25]. (pol.)
- Archiwum: Role Agnieszki Kotulanki w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Teatr Współczesny w Warszawie. [dostęp 2018-02-25]
- Wykonawcy: Agnieszka Kotulanka. poezja-spiewana.pl. [dostęp 2018-02-25]. (pol.)
- Agnieszka Kotulanka nie żyje. interia.pl, 2018-02-24. [dostęp 2018-02-25]