Agnieszka Magdalena Grzybek (urodzona 6 lutego 1970) to polska polonistka oraz feministka, która pełniła funkcję współprzewodniczącej Partii Zieloni w latach 2008–2010 oraz ponownie w latach 2011–2015. Jest również tłumaczką i publicystką, a także aktywistką organizacji pozarządowych.
Życiorys
Edukacja
Ukończyła Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie napisała pracę magisterską na temat romantycznej podmiotowości pod opieką prof. Marii Janion. Tłumaczyła dzieła związane z szerokim zakresem humanistyki, feminizmu oraz równości, w tym m.in. słownik „Sto haseł o równości. Podręczny słownik pojęć dotyczących równości kobiet i mężczyzn w sferze zatrudnienia i polityki społecznej”, podręcznik „Polityka równości płci w praktyce” od UNDP oraz „Ekonomia i płeć” pod redakcją A.G. Dijkstra i J. Plantega, a także „Nowa singielka” K. Trimberger. Wraz z Joanną Piotrowską jest współautorką i współredaktorką publikacji „Polityka a płeć” (Fundacja im. H. Bölla, Warszawa 2005).
Jest także absolwentką Szkoły Praw Człowieka organizowanej przez Helsińską Fundację Praw Człowieka (1998) oraz Institute for Women’s Global Leadership, który jest częścią Center for Women’s Global Leadership na Rutgers University (2001).
W 2021 roku ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
Działalność społeczna
Od 1997 roku jest aktywnie zaangażowana w polski ruch kobiecy. W latach 1997–2005 pracowała w Ośrodku Informacji Środowisk Kobiecych (OŚKa), gdzie pełniła funkcję dyrektora w latach 2002–2005. Jest współzałożycielką oraz członkinią Porozumienia Kobiet 8 Marca, nieformalnej grupy kobiet organizującej coroczne Manify – manifestacje uliczne na rzecz praw kobiet. W 2000 roku prowadziła konferansjerkę podczas tych wydarzeń. Aktualnie koordynuje program „Demokracja płci/Polityka kobiet” w Fundacji im. Heinricha Bölla. Była także związana z blogiem Bez jaj.
W latach 2002–2005 była członkinią Rady Programowo-Konsultacyjnej przy Pełnomocniczce Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn oraz Komitetu Monitorującego Inicjatywę Wspólnotową EQUAL. W latach 2004–2005 pełniła funkcję członkini Rady European Women’s Lobby, jednej z największych organizacji pozarządowych skupiających się na kwestiach kobiecych w Unii Europejskiej. W 2004 roku zainicjowała protest przeciwko obniżeniu rangi stanowiska pełnomocnika rządu ds. równego statusu kobiet i mężczyzn (w czasach, gdy funkcję tę sprawowała Magdalena Środa). Była jedną z głównych inicjatorek akcji „Reanimacja demokracji. Marsz Równości Idzie Dalej” oraz powołania Komitetu Solidarności z Poznaniem.
Dołączyła do zespołu „Krytyki Politycznej” oraz rady programowej Kongresu Kobiet.
Działalność polityczna
Od 2005 roku jest członkinią Partii Zieloni (która do 2013 roku funkcjonowała pod nazwą Zieloni 2004). Sprawowała funkcję przewodniczącej od marca 2008 do kwietnia 2010, a następnie ponownie od grudnia 2011 do 2015 roku. Koordynowała akcję Refundacja. W wyborach parlamentarnych w 2005 roku startowała z listy SDPL w okręgu łódzkim, zdobywając 606 głosów (co dało jej trzeci wynik na liście), a rok później próbowała uzyskać mandat radnej Warszawy z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej.
Była pełnomocniczką wyborczą komitetu wyborczego Zielonych w 2006 roku (wybory samorządowe) oraz w 2007 roku (wybory przyspieszone do Sejmu i Senatu). W wyborach samorządowych koordynowała akcje w Warszawie. Od lutego 2007 roku była członkinią Rady Green European Institute.
W eurowyborach w 2009 roku ubiegała się o mandat w Parlamencie Europejskim z listy komitetu Porozumienie dla Przyszłości – CentroLewica, który nie zdobył wystarczającej liczby głosów. W 2011 roku była kandydatką do Sejmu na warszawskiej liście SLD.
W eurowyborach w 2014 roku startowała z pierwszego miejsca na liście Komitetu Wyborczego Partii Zieloni w okręgu warszawskim (komitet zarejestrował listy tylko w wybranych okręgach).
Przypisy
Bibliografia
Nota biograficzna dostępna na stronie Zielonych: zieloni2004.pl. [Archiwalnie z tego adresu (2017-03-24)].