Agnieszka Brustman

Agnieszka Brustman (ur. 31 lipca 1962 w Warszawie) to polska szachistka, która była pretendentką do tytułu mistrzyni świata, wielokrotną mistrzynią Polski w szachach oraz arcymistrzynią od 1986 roku. Jest także sędzią klasy międzynarodowej oraz trenerem szachowym II klasy. Ukończyła XXII Liceum Ogólnokształcące im. Jose Marti w Warszawie.

Życiorys

W wieku 10 lat nauczyła się grać w szachy, a jej pierwszym trenerem był ojciec, Jan Brustman. Już w wieku 13 lat zadebiutowała w finale mistrzostw Polski juniorek. W 1978 roku zagrała po raz pierwszy w finale mistrzostw Polski kobiet, zdobywając IX miejsce w Elblągu. Łącznie uczestniczyła w finałach mistrzostw kraju seniorek dziesięć razy, zdobywając osiem medali: cztery złote (1982, 1984, 1987, 1996), dwa srebrne (1980, 1999) oraz dwa brązowe (1983, 1995).

W trakcie swojej kariery szachowej osiągnęła wiele międzynarodowych sukcesów, w tym: mistrzostwo Europy juniorek w 1980 roku, Puchar Świata juniorek (nieoficjalne mistrzostwa świata) w 1982 roku oraz dwukrotny awans do turnieju pretendentek do tytułu mistrzyni świata w Malmö w 1986 roku i w Ckaltubo w Gruzji w 1988 roku, gdzie była jedyną zawodniczką spoza ZSRR. W obu tych turniejach zajmowała VI miejsce, co odpowiadało siódmej pozycji na świecie.

Była wielokrotną reprezentantką Polski w rozgrywkach drużynowych, m.in.:

dziewięciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1980, 1982, 1984, 1986, 1988, 1990, 1992, 1994, 1996), zdobywając medale: brązowy (1980) oraz srebrny (1980 – na IV szachownicy),
dwukrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1992, 1997).

Najwyższy ranking w karierze osiągnęła 1 stycznia 1997 roku, uzyskując 2415 punktów i zajmując 17. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie będąc na 1. miejscu wśród polskich szachistek. Od 2011 roku ma tytuł arbitra klasy międzynarodowej i sędziowała m.in. Memoriały Krystyny Radzikowskiej (dwukrotnie: Warszawa 2011, Warszawa 2012), Indywidualne Mistrzostwa Polski kobiet (dwukrotnie: Warszawa 2012, Warszawa 2014), Drużynowe Mistrzostwa Europy kobiet (Warszawa 2013), Akademickie Mistrzostwa Świata mężczyzn i kobiet (Katowice 2014) oraz Puchar Świata mężczyzn (Baku 2015).

Otrzymała czterokrotnie medale „Za wybitne osiągnięcia sportowe” (brązowy – 1980, srebrne – 1980, 1982, 1986), a także została uhonorowana Srebrnym (1987) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1997). W 1985 roku zajęła VIII miejsce w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski. Ma również na swoim koncie krótki epizod filmowy – w 1988 roku zagrała symultanistkę w „Dekalogu I” Krzysztofa Kieślowskiego. W 2008 roku, za zasługi dla polskich szachów, otrzymała tytuł honorowego członka Polskiego Związku Szachowego.

W 2004 roku ukończyła SWPS w Warszawie, zdobywając tytuł magistra.