Agnes Meyer Driscoll

Agnes Meyer Driscoll (24 lipca 1889 – 16 września 1971) była amerykańską kryptolożką, która pracowała zarówno w czasie I, jak i II wojny światowej. Była znana jako „Miss Aggie”, „Madame X” oraz określano ją mianem „pierwszej damy kryptologii morskiej”. Wierzyła, że „każdy szyfr stworzony przez mężczyznę może być złamany przez kobietę”.

Życiorys

Wczesne lata

Agnes May Meyer przyszła na świat 24 lipca 1889 roku w Geneseo, w stanie Illinois. W 1895 roku jej rodzina przeprowadziła się do Westerville w Ohio, gdzie ojciec, Gustav Meyer, został nauczycielem muzyki w Otterbein College. W 1901 roku Gustav przekazał rodzinny dom na rzecz Anti-Saloon League, która przeniosła swoją siedzibę do Westerville. Wkrótce dom stał się częścią Publicznej Biblioteki w Westerville i obecnie pełni funkcję muzeum Anti-Saloon League oraz lokalnego centrum historii.

Edukacja

Agnes uczęszczała do Otterbein College w latach 1907–1909, a następnie uzyskała tytuł licencjata sztuki na Uniwersytecie w Ohio, gdzie specjalizowała się w matematyce, fizyce, językach obcych, statystyce i muzyce. Była biegła w angielskim, francuskim, niemieckim, łacinie oraz japońskim. Od samego początku studiów kontynuowała nauki techniczne oraz ścisłe. Po ukończeniu szkoły wyższej osiedliła się w Amarillo w Teksasie, gdzie pracowała jako dyrektor muzyczny w Akademii Wojskowej, a następnie w katedrze matematyki w lokalnym liceum, w latach 1911–1918.

Lata 1918–1939

22 lipca 1918 roku, rok po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej, wprowadzono możliwość werbowania kobiet. Agnes skorzystała z tej okazji i zaciągnęła się do Marynarki Wojennej USA. Została zrekrutowana na najwyższą rangę jako szefowa yeoman i po pewnym czasie pracy w biurze cenzury, przydzielono ją do sekcji szyfrów i łączności, gdzie zajmowała się tworzeniem tajnych przekazów oraz testowaniem nowych wynalazków szyfrujących. Większość z tych maszyn była dla niej łatwa do przeanalizowania. Po wojnie zdecydowała się kontynuować pracę w poczcie jako cywil. Z wyjątkiem dwuletniej przerwy w pracy w prywatnej firmie, pozostała liderem kryptologii dla amerykańskiej marynarki do 1949 roku.

W 1920 roku, kontynuując pracę dla marynarki, Meyer podjęła naukę w laboratorium Riverbank w Genevie w stanie Illinois, gdzie spotkała łamaczy kodów, w tym William F. Friedmana i Elizabeth Smith Friedman. Agnes pracowała również dla Amerykańskiej Czarnej Izby, założonej przez Herberta Yardleya, która miała na celu łamanie kodów w korespondencji dyplomatycznej.

Jej działalność nie ograniczała się jedynie do systemów manualnych; angażowała się także w rozwój technologii maszynowej do szyfrowania i łamania szyfrów. W swoich pierwszych dniach w sekcji szyfrów współtworzyła maszynę szyfrującą dla marynarki, znaną jako „Maszyna Komunikacyjna”, która stała się standardowym narzędziem szyfrującym przez większość lat 20. XX wieku. W uznaniu jej pracy Kongres Stanów Zjednoczonych przyznał jej nagrodę w wysokości 15,000 dolarów, którą podzieliła z wdową po współtwórcy maszyny, Williamie Greshemie.

W 1923 roku wynalazca Edward Hebern z firmy Hebern Electric Code Company próbował stworzyć bezpieczniejszy napęd rotorowy do maszyny szyfrującej. Agnes opuściła marynarkę, aby testować maszynę, ale nie udało się wprowadzić bardziej bezpiecznego systemu szyfrującego, więc powróciła do marynarki wiosną 1924 roku.

W sierpniu 2024 roku poślubiła Michaela Driscolla, prawnika z Waszyngtonu. Wraz z porucznikiem Josephem Rochefortem złamała manualny kod japońskiej marynarki, znany jako Kod Czerwonej Książki, w 1926 roku po trzech latach pracy. Pomogli również w złamaniu Kodu Niebieskiej Książki w 1930 roku.

Na początku 1935 roku prowadziła atak na japońską maszynę szyfrującą M-1 (znaną również jako Pomarańczowa Maszyna), używaną do szyfrowania wiadomości japońskiej marynarki na całym świecie.

W 1939 roku dokonała istotnego postępu w łamaniu JN-25, kodu operacyjnego japońskiej floty, wykorzystywanego do kluczowych wiadomości. Udało jej się rozwiązać część szyfrującą systemu „5-num”, który używał grup liczb jako zamienników dla słów i liczb, a następnie szyfrował je za pomocą kodu cyfrowego. Dzięki temu marynarka mogła odczytywać niektóre standardowe formaty wiadomości, takie jak raporty pogodowe, jednak wiele pozostało nieodkrytych. Praca ta była później rozwijana i wykorzystywana po ataku na Pearl Harbor przez resztę wojny na Pacyfiku, a także dostarczała wczesne ostrzeżenia o ataku Japonii na Midway Atoll. Driscoll nie mogła wziąć udziału w tej pracy, ponieważ w październiku 1940 roku została przeniesiona do zespołu zajmującego się łamaniem niemieckiego szyfru Enigma.

W tym okresie Driscoll była mentorką dla początkujących kryptologów morskich:

Joseph Rochefort
Thomas Dyer
Edwin T. Layton
Joseph Wenger

Lata 1940–1959

Zanim zaczęła pracę nad JN-25, Driscoll została przeniesiona do nowej grupy zajmującej się niemiecką Enigmą, używając przejścia katalogowego. Po prawie dwóch latach pracy nad nowym zadaniem, ona i jej zespół nie byli w stanie poczynić postępów w łamaniu szyfru niemieckiego. Było to częściowo spowodowane jej niechęcią do stosowania wsparcia maszynowego lub przejścia matematycznego, a także odmową współpracy z brytyjskimi łamaczy kodów z Bletchley Park, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych, aby jej doradzić. Dodatkowo, komunikacja między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią nie była wystarczająco efektywna, co spowodowało, że jej podejście okazało się nieproduktywne; Brytyjczycy uznali, że istnieje niewielka szansa na jego powodzenie. Ostatecznie prace te zostały zastąpione przez kryptologię współpracującą między USA a Wielką Brytanią w latach 1942-43.

W 1943 roku pracowała z zespołem nad rozwiązaniem japońskiego szyfru Coral, który został złamany w ciągu dwóch miesięcy, chociaż Driscoll twierdziła, że miała w tym projekcie jedynie niewielkie zasługi.

W 1945 roku prawdopodobnie pracowała nad atakiem na rosyjskie szyfry.

Driscoll była częścią kontyngentu marynarki, który dołączył do nowych krajowych agencji kryptologicznych, najpierw do Agencji Bezpieczeństwa Sił Zbrojnych w 1949 roku, a następnie do Narodowej Agencji Bezpieczeństwa w 1952 roku. Wraz z Agencją Bezpieczeństwa Sił Zbrojnych prawdopodobnie brała udział w ataku na szyfr Verona.

Od 1946 roku, kiedy odeszła z Narodowej Agencji Bezpieczeństwa, zajmowała wiele stanowisk, ale nigdy nie awansowała na pozycję wyższego kierownika.

Ostatecznie odeszła z Agencji Bezpieczeństwa Sił Zbrojnych w 1995 roku.

Śmierć

Agnes Meyer Driscoll zmarła w 1971 roku i została pochowana na Narodowym Cmentarzu Arlington.

Wyróżnienia

W 2000 roku została uhonorowana w Sali Honorowej Narodowej Agencji Bezpieczeństwa. W 2017 roku w jej rodzinnym mieście Westerville zamontowano tablicę upamiętniającą Agnes Meyer Driscoll oraz jej osiągnięcia, nazywając ją „pierwszą damą kryptologii morskiej”.

Przypisy

Bibliografia

Johnson, Kevin Wade (2015). The Neglected Giant: Agnes Meyer Driscoll. Center for Cryptologic History Special Series, Volume 10. Washington, DC: National Security Agency: Center of Cryptologic History. Retrieved 2023-08-08.

Mike Barbakoff. Madame X The Story of '003′ The U.S Army Cryptologic Bombe in World War II. The Enigma Bulletin. Edited by Zdzisław J. Kapera. No.12 – December 2020.