Agner Krarup Erlang
Agner Krarup Erlang (urodzony 1 stycznia 1878 w Lønborg, zmarły 3 lutego 1929 w Kopenhadze) był duńskim matematykiem, który odegrał kluczową rolę w rozwoju teorii ruchu telekomunikacyjnego oraz teorii kolejek. Jego modele wciąż znajdują zastosowanie w analizie ruchu w sieciach telefonicznych.
Życiorys
Dzieciństwo i edukacja
Agner K. Erlang przyszedł na świat w Lønborg, na Półwyspie Jutlandzkim w Danii. Jego ojciec, Hans Nielsen Erlang, pełnił funkcję dyrektora lokalnej szkoły oraz był urzędnikiem parafialnym. Matka, Magdalene Krarup, była daleką krewną innego znanego duńskiego matematyka, Thomasa Fincke. Agner miał starszego brata, Frederika, oraz dwie młodsze siostry, Marie i Ingborg. Jako dziecko chętnie towarzyszył swojemu bratu w nauce, czytając odwrócone książki. W szkole najbardziej interesowała go astronomia, a nawet pisał wiersze poświęcone temu tematowi. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczył się pod okiem prywatnych nauczycieli. W wieku 14 lat złożył z wyróżnieniem egzamin Præliminæreksamen, organizowany przez Uniwersytet Kopenhaski, uzyskując specjalne pozwolenie na udział w nim ze względu na młody wiek. Przez następne dwa lata uczył w szkole swojego ojca. W 1896 roku zdał z wyróżnieniem egzaminy wstępne na Uniwersytet Kopenhaski. W 1901 roku uzyskał dyplom magistra matematyki jako głównego przedmiotu, a także astronomii, fizyki i chemii jako przedmiotów dodatkowych.
Praca
Po zakończeniu studiów Erlang przez siedem lat pracował jako nauczyciel w różnych szkołach, zyskując renomę jako utalentowany pedagog. Był członkiem Duńskiego Stowarzyszenia Matematyków, gdzie poznał Johana Jensena, głównego inżyniera Kopenhaskiej Kompanii Telefonicznej. W 1908 roku dołączył do tej firmy jako pracownik naukowy, a z czasem awansował na dyrektora laboratorium.
Erlang skupił się na problemach związanych z ruchem w sieciach telefonicznych, stosując teorię rachunku prawdopodobieństwa. W 1909 roku opublikował swoją pierwszą pracę, w której udowodnił, że losowe połączenia telefoniczne podlegają rozkładowi Poissona. W swojej najważniejszej publikacji z 1917 roku zaprezentował wzory na prawdopodobieństwo blokady połączenia w centralach telefonicznych, znane jako model Erlanga. Jego prace zostały przetłumaczone na angielski, francuski i niemiecki. Z powodu zwięzłego stylu pisania, teksty Erlanga były trudne do zrozumienia dla laików. Jeden z pracowników amerykańskiego Bell Telephone Laboratories nauczył się języka duńskiego, aby móc je czytać w oryginale.
Nazwa jednostki natężenia ruchu telekomunikacyjnego oraz języka programowania pochodzą od nazwiska Erlanga.
Erlang miał różnorodne zainteresowania, w tym historię, filozofię i poezję. Zgromadził obszerny księgozbiór, głównie związany z tematyką swoich studiów. Był także ekspertem w zakresie tablic matematycznych z wartościami znanych funkcji, a nawet opracował własną metodę ich obliczania. Nigdy się nie ożenił, poświęcając życie pracy i nauce. Niestety, jego ciężka praca negatywnie wpłynęła na stan zdrowia. W styczniu 1929 roku trafił do szpitala na operację, po której zmarł po kilku dniach.