Agjej

Agjej (अज्ञेय, właściwie Saććidanand Hiranand Watsjajan, सच्चिदानंद हीरानंद वात्स्यायन, urodzony 7 marca 1911 w Kasja, zmarł 4 kwietnia 1987) był indyjskim poetą, który pisał w języku hindi. Był twórcą nurtu eksperymentalnego w poezji indyjskiej, a także krytykiem oraz teoretykiem literatury. Oprócz poezji, tworzył powieści i opowiadania. Pełnił rolę redaktora czasopism poświęconych literaturze i tematom literacko-społecznym. Otrzymał wiele indyjskich nagród literackich.

Życiorys

Był aktywnym działaczem w antybrytyjskim ruchu narodowym. W latach 1930–1934 był aresztowany i przebywał w więzieniu. W kolejnych latach, w latach 40., uczestniczył w ruchu antyfaszystowskim. W latach 1943–1946 służył w armii indyjsko-brytyjskiej.

Agjej wykładał literaturę m.in. na:

uniwersytetach w Indiach;
Uniwersytecie Kalifornijskim;
Uniwersytecie w Heidelbergu.

Twórczość

W 1933 roku opublikował swój pierwszy tom wierszy zatytułowany Bhagna-dut (Zwiastun klęski), a w 1937 roku ukazał się jego utwór prozatorski Wipathaga (Zbłąkana). W latach 1941–1944 napisał powieść Śekar: ek dziwani (Śekar: historia jednego życia). Był również jednym z autorów i redaktorów zbioru Tar saptak (Siedem strun), który powstał w 1943 roku i zapoczątkował nurt eksperymentalny w współczesnej poezji hindi. Agjej kontynuował ten nurt w takich dziełach jak: