Agila 2 (ABS-5 i ABS-3)
Agila 2 – to pierwszy sztuczny satelita, który od samego początku był własnością Filipin. Jest to geostacjonarny satelita telekomunikacyjny, stworzony dla filipińskiego operatora Mabuhay Philippines Satellite Corporation, który później został odsprzedany Asia Broadcast Satellite. Satelita ten oferował usługi transmisji telewizyjnej (do 190 kanałów HD), rozmów telefonicznych (ponad 50 000 jednoczesnych rozmów dwukierunkowych) oraz przesyłu danych (do 15 Mbps) w regionie Azji Południowo-Wschodniej. W chwili uruchomienia był największym satelitą telekomunikacyjnym w obszarze Azji i Pacyfiku, a jego przewidywana żywotność wynosiła 15 lat.
Satelita został zbudowany przez Space Systems/Loral dla filipińskiego operatora Mabuhay Philippines Satellite Corporation. Wyposażony był w 30 transponderów pasma C (w tym 6 rozszerzonych) oraz 24 transpondery pasma Ku (o mocy 110W lub 12 o mocy 220 W). Producent satelity był również odpowiedzialny za wyniesienie satelity, budowę segmentu naziemnego (stacja naziemna w rejonie Zatoki Subic) oraz kształcenie personelu. Całkowity koszt misji szacowano na 243 mln USD.
Agila 2 był pierwszym azjatyckim satelitą, który uzyskał certyfikat zgodności z normami amerykańskiej FCC, co umożliwiło jego obsługę przez stację naziemną na Hawajach.
Sprzedaż
W listopadzie 2009 roku Filipiny zgodziły się na sprzedaż swojego 67% udziału w Mabuhay Philippines Satellite Corporation, który był w rękach Philippine Long Distance Telephone Company (PLDT), hongkońskiemu operatorowi Asia Broadcast Satellite, włączając w to odsprzedaż satelity. Po przejęciu przez ABS satelita został przemianowany na ABS-5. W 2011 roku jego położenie zostało zmienione na południk 3°W, a nazwa zmieniona na ABS-3. Nowy właściciel zachował personel i infrastrukturę satelity na Filipinach. Transakcja została zakończona 18 stycznia 2010 roku i miała wartość 9,9 miliona USD.
Rząd Filipin wcześniej rozmawiał o przejęciu z firmą ProtoStar, jednak zarówno ta firma, jak i jej spółki zależne ogłosiły bankructwo. PLDT był największym niezabezpieczonym wierzycielem ProtoStara na kwotę 27,5 mln USD.
Sprzedaż jedynego krajowego satelity spotkała się z krytyką na Filipinach. Wskazywano na potencjalny regres technologiczny oraz utratę niezależności w zakresie łączności i obronności. Wątpliwości budziło, dlaczego sprzedano firmę i satelitę, mimo że rynek usług satelitarnych na Filipinach w 2010 roku szacowano na 120 mln USD. Na początku 2013 roku krajowe media zauważyły, że Filipiny są jednym z pięciu najbogatszych krajów Azji Południowo-Wschodniej, które nie posiadają własnego satelity telekomunikacyjnego, co w przypadku kraju rozproszonego na 7000 wysp wydawało się oczywistym brakiem infrastruktury telekomunikacyjnej.
Nazwa
Satelita został nazwany na cześć filipińskiego ptaka małpożera (Pithecophaga Jeffery), który jest jednym z najrzadszych, najbardziej zagrożonych oraz potężnych ptaków na świecie, występującym na Filipinach. Nazwę nadano satelicie za czasów prezydenta Filipin, Fidela Ramosa. Wcześniej planowano, aby satelita nosił nazwę „Maya”, również mającą odniesienie do filipińskiego ptaka.
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Gunter Krebs: Agila 2 / ABS 5 → ABS 3. Gunter’s Space Page. [dostęp 2014-01-05]. (ang.).
Facilites, The Satellite: Agila 2. Mabuhay Satellite Corporation. [dostęp 2014-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-01)]. (ang.).
Linki zewnętrzne
SatBeams – zobrazowanie wiązek sygnałów nadawanych przez Agila 2 (ang.)