Aggrotech

Aggrotech to gatunek muzyczny, który jest powiązany z elektro-industrialną oraz dark electro, charakteryzujący się silnym wpływem trance, hardcore techno oraz cięższych brzmień z obszaru hard dance. Gatunek ten pojawił się po raz pierwszy w połowie lat 90. XX wieku, zyskując dużą popularność po roku 2000. Znany jest również pod nazwami „Hellektro”, „Harsh EBM/electro” oraz „Terror EBM”, a także jako dark electro, z którego się wyewoluował, co często prowadzi do zamieszania. Charakteryzuje się on ostrymi podkładami muzycznymi opartymi na dźwiękach typu supersaw i hoover, agresywnymi bitami, psychotyczną atmosferą typową dla hardcore oraz rave oraz tekstami nawiązującymi do wojowniczej i pesymistycznej natury człowieka oraz różnych perwersji. Wokale są przetwarzane tak, aby brzmiały wysoko, niewyraźnie i bezdźwięcznie, często z dużym zniekształceniem. Muzycy wykorzystują także atonalne melodyczne podkłady. Oprócz wpływów trance, na aggrotech wpływały również power noise, hardstyle, minimal techno oraz black metal, szczególnie w kontekście wokalu, a także popularny na tej samej scenie futurepop.

Struktura i brzmienie

W porównaniu do dark electro, aggrotech wyróżnia się prostszą strukturą przypominającą EBM (choć zdarzają się bardziej złożone dźwięki), surowszymi brzmieniami oraz obecnością dźwięków typu hoover i supersaw, rzadziej acid. Tempo utworów jest szybsze, osiągające 140-150 BPM i więcej. Wokale są bardziej zniekształcone i agresywne, a bity są wyraźnie ostrzejsze i przesterowane (podobnie jak stopa), czasami w stylu power noise. Rzadziej stosuje się sampling (co było istotnym elementem dark electro) oraz nagrania z filmów i gier. Charakterystyczną cechą jest zapętlona, prosta melodia, „hymn” w tle (w dark electro występuje bardziej ambientowe tło lub muzyka z horrorów), zazwyczaj grana przez hoover. Basy w aggrotech częściej czerpią z trance i hardcore, podczas gdy w dark electro bazują na dźwiękach EBM i new beat. Atmosfera jest bardziej taneczna, mniej filmowa, z wysokim ładunkiem agresji. W muzyce pojawia się więcej zniekształceń, przesterów i atonalności, a produkcja jest bardziej czysta i nowoczesna.

Termin

Pochodzenie terminu „aggrotech” nie jest do końca jasne, jednak istnieje możliwość, że został zapożyczony od klubu „Aggrotech” w San Francisco, który był tyglem industrialno-gotyckich brzmień, lub od trasy koncertowej zespołu Kevorkian Death Cycle z lat 90. odbywającej się we frankfurckim Technoclubie.

Wczesny rozwój (1996-2005)

Pod koniec lat 90., gdy electro-industrial i dark electro były w kryzysie, trance, w tym jego odmiana goa, zyskał na popularności w klubach nocnych. Na scenie pojawiły się takie zespoły jak Velvet Acid Christ oraz Funker Vogt, które łączyły klasyczny electro-industrial z goa trance oraz innymi formami muzyki klubowej, takimi jak hard trance, hardcore i happy hardcore. W odpowiedzi na sukces nowych brzmień, takie grupy jak Hocico, Grendel, X-Fusion i RetrosiC zaczęły tworzyć electro-industrial z melodiami i rytmiką charakterystycznymi dla goa, twardą linią basową oraz dźwiękami typu supersaw i hoover. Teatralna atmosfera dark electro została jedynie częściowo zachowana w nawiązaniach do horrorów, ustępując miejsca mocno tanecznemu charakterowi i znacznie agresywniejszemu klimatowi. Część muzyki powstawała także pod wpływem zespołów z black metal, takich jak Aslan Faction, Psyclon Nine i Dawn of Ashes. W tym czasie główną wytwórnią stał się niemiecki NoiTekk, który wprowadził termin harsh electro do opisu swojej muzyki.

Rozkwit (2005-2010)

Wraz z rozwojem festiwali, w tym powstania Amphi Festival, gatunek doświadczył ogromnego sukcesu, co przyczyniło się do boomu zespołów aggrotechowych oraz ich dominacji na scenie electro-industrialnej. Największą popularność zdobyły zespoły takie jak Hocico, Suicide Commando, Combichrist, Amduscia, Agonoize oraz Aesthetic Perfection, które regularnie odbywały trasy koncertowe. W odróżnieniu od bardziej psychodelicznych klimatów wcześniejszych lat, późny aggrotech zyskał chłodniejszy charakter, inspirowany dokonaniami Suicide Commando. Rozwinięto także elementy hard trance oraz hardstyle, w tym „hymny” oraz surową, piłową otoczkę muzyczną, co zbliżyło aggrotech do typowej muzyki klubowej tego okresu. Struktura utworów stała się coraz bardziej technoidalna i minimalistyczna.

Zmierzch (2010-2015)

Po wyczerpaniu formuły oraz rosnącej krytyce, niektóre zespoły zaczęły wprowadzać gitary, przybliżając swoją muzykę do industrialnego rocka i metalu, jak miało to miejsce w przypadku Dawn of Ashes, Combichrist i Alien Vampires, lub dodawały elementy futurepopu i electro-industrialu, co skutkowało bardziej melancholijnym i mniej agresywnym brzmieniem (przykłady to CygnosiC, Wynardtage, SITD i ES23). Około roku 2015 wiele zespołów grających aggrotech zakończyło swoją działalność.

Krytyka

Aggrotech, jako gatunek ściśle klubowy, spotkał się z zarzutami o komercjalizację oraz mało ambitne teksty. Krytykowano także dużą powtarzalność stylu oraz ogólny brak progresji na rzecz intensywnego, tanecznego brzmienia. Szczególnie głośno było o kontrowersjach podczas Kinetik Festival w 2012 roku, kiedy zespoły Nachtmahr i Combichrist zostały oskarżone o szerzenie seksizmu, przemocy i rasizmu. Liderzy tych zespołów bronili swoich występów, twierdząc, że ich zachowania są częścią performance, a nie odzwierciedleniem ich osobowości.

Ważniejsi artyści: Aesthetic Perfection, Aghast View, Bullet of Reason, Agonoize, Amduscia, Aslan Faction, Cenobita, Combichrist, Cruciform Injection, Dawn of Ashes, Die Sektor, Distorted Memory, Feindflug, Hocico, HyperHate, Funker Vogt, Grendel, Nachtmahr, Nurzery Rhymes, Psyclon Nine, Suicide Commando, Tactical Sekt, Tamtrum, Unter Null, Velvet Acid Christ, Vigilante, Virtual Embrace, Wumpscut, X-Fusion.

Wytwórnie: NoiTekk (Niemcy), Out of Line Music (Niemcy), Infacted Records (Niemcy), Alfa Matrix (Belgia).