Agenor Maria Joachim Gołuchowski

Agenor Maria Joachim Gołuchowski (urodzony 22 czerwca 1886 w Paryżu, zmarły 15 maja 1956 w Lozannie) był polskim hrabią, ziemianinem, oficerem wojskowym oraz senatorem w okresie II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Agenor Maria Joachim Gołuchowski przyszedł na świat 22 czerwca 1886 w Paryżu. Pochodził z rodziny arystokratycznej, jako syn Agenora Marii Adama Gołuchowskiego (1849-1921, ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier oraz II Ordynata na Skale) i księżniczki Anny Murat (1863–1940). Miał także braci: Wojciecha Marię (1888–1960) oraz Karola Marię Agenora (ur. 1892).

Przed rokiem 1914 uzyskał tytuł hrabiego oraz stanowisko austriackiego podkomorzego.

W czasie I wojny światowej od 1914 roku służył w C. K. Armii. Został awansowany do stopnia nadporucznika kawalerii w rezerwie z dniem 1 listopada 1914. Do 1918 roku był przydzielony do Pułku Ułanów nr 4. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wstąpił do Wojska Polskiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku służył w 8 Pułku Ułanów. Potem pełnił funkcję oficera w Oddziale II Naczelnego Dowództwa. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy kawalerii z datą starszeństwa 1 czerwca 1919. W początkowych latach dwudziestych był oficerem rezerwy 8 Pułku Ułanów w Krakowie, gdzie był najwyżej sklasyfikowanym porucznikiem. W 1934 roku jako porucznik rezerwy kawalerii został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI, pozostając w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto.

W okresie II Rzeczypospolitej był właścicielem majątku w Skale nad Zbruczem w powiecie borszczowskim, gdzie mieszkał do końca lat 30. Posiadał również majątek w powiecie lubaczowskim, w tym w Lubaczowie oraz Ostrowcu. Z ramienia BBWR pełnił mandat senatora w Senacie RP II kadencji (1928–1930).

Na początku 1939 roku otrzymał tytuł obywatela honorowego miasta Lubaczowa „za okazywaną pomoc materialną dla polskich organizacji społecznych na terenie Lubaczowa, a w szczególności za darowanie placu pod budowę Domu Strzeleckiego, pod budowę gimnazjum oraz za pomoc przy urządzeniu elektrowni i stały współudział w akcji opieki społecznej”. Z tej okazji udzielił dalszego wsparcia finansowego na cele społeczne i zadeklarował oddanie placu oraz środków na budowę kościoła i parafii w Baszni.

Od 1922 roku był żonaty z hrabiną Matyldą Władysławą Baworowską z Baworowa herbu Prus II Wilczekosy (1905-1977), z którą miał trzech synów: Agenora Marię (ur. 1923), Marię Teresę (1925-1990) oraz Adama Marię (ur. 1927).

Po wybuchu II wojny światowej opuścił Lwów, a następnie przez Rumunię przedostał się do Szwajcarii, gdzie osiedlił się w Lozannie. Tam zmarł 15 maja 1956 roku i został pochowany na cmentarzu Bois de Vaux.

Odznaczenia

Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej – Austro-Węgry (przed 1917)
Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej – Austro-Węgry (przed 1916)