Agapit II

Agapit II (urodzony w Rzymie, zmarł w grudniu 955 tamże) pełnił urząd papieża od 10 maja 946 do grudnia 955.

Życiorys

Agapit pochodził z Rzymu i został wybrany na papieża przez księcia Alberyka II ze Spoleto, który wtedy rządził Wiecznym Miastem. Na podstawie dostępnych danych, przyjmuje się, że sakrę biskupią otrzymał 10 maja 946, co uznaje się za początek jego pontyfikatu.

Nie mogąc uwolnić się spod wpływu Alberyka, Agapit II skoncentrował się na sprawach religijnych, starając się jednocześnie wzmocnić autorytet papiestwa wśród chrześcijan. Alberyk II był zwolennikiem reformy kluniackiej, co sprzyjało działaniom reformatorskim Agapita II. W tym okresie sprowadził mnichów z Gorze do opactwa przy bazylice św. Pawła.

W trakcie jego pontyfikatu nastąpiło zaostrzenie kontaktów papiestwa z królestwem niemieckim. W 951 roku król Otton I Wielki wyruszył do Włoch w celu uzyskania korony cesarskiej, a negocjacje w jego imieniu z papieżem prowadzili arcybiskup Fryderyk z Moguncji oraz biskup Hartbert z Chur. Mimo sprzyjającej postawy Agapita do koronacji, nie doszło do niej z powodu najazdów węgierskich, które zmusiły Ottona do powrotu do Niemiec. Jednakże ta wyprawa przyczyniła się do wzmocnienia pozycji Niemiec w północnej Italii. Agapit II wydał szereg przywilejów dla niemieckich klasztorów i biskupstw, w tym dla benedyktyńskiego opactwa w Fuldzie (948), klasztoru św. Maurycego w Magdeburgu, żeńskiego opactwa Gandersheim oraz archidiecezji hamburskiej. W 948 ustanowił diecezjalną organizację kościelną w Danii i podporządkował ją metropolii hamburskiej, a w 953 przesłał paliusz arcybiskupowi Brunonowi z Kolonii.

Agapit II zaangażował się również w spór dotyczący obsady archidiecezji Reims. W 925 roku papież Jan X mianował na to stanowisko pięcioletniego wówczas Hugona, syna hrabiego Herberta II de Vermandois. Król Ludwik IV jednak wprowadził swojego kandydata Artolda. Początkowo papież poparł Artolda, ale później zmienił zdanie i stanął po stronie Hugona. Ostatecznie na synodzie rzymskim w 949 roku zatwierdził Artolda jako metropolitę, a Hugona obłożył klątwą.

Przed swoją śmiercią w 954 roku Alberyk II wymusił na rzymskiej szlachcie i duchowieństwie przysięgę, że jego nieślubny syn Oktawian zostanie następnym papieżem. Choć było to sprzeczne z prawem kościelnym, źródła wskazują, że Agapit nie protestował przeciwko tej elekcji, a przysięga została złożona w jego obecności i za jego zgodą. Po śmierci Alberyka II (31 sierpnia 954) Oktawian przejął świecką władzę w Rzymie.

Agapit II zmarł na początku grudnia 955, niewiele po swoim protektorze, a jego następcą, zgodnie z obietnicą złożoną przez Rzymian Alberykowi, został Oktawian, który przyjął imię Jan XII.

Agapit II zmarł w opinii świętości, jednak jego kult nigdy nie został oficjalnie potwierdzony.