Agapit I

Agapit I (łac. Agapitus I, ur. w Rzymie, zm. 22 kwietnia 536 w Konstantynopolu) – święty Kościoła katolickiego oraz prawosławnego (ros. Святитель Агапит, Папа Римский), 57. papież, sprawujący urząd od 13 maja 535 do 22 kwietnia 536.

Życiorys

Był Rzymianinem, wywodził się z rodu Anicjuszów, był synem kapłana Giordana oraz krewnym papieża Feliksa III. Po swoim wyborze na papieża, Agapit musiał spełnić żądania króla Ostrogotów Atalaryka, dotyczące wypłaty wysokiej daniny. Wraz z uznanym historykiem Kasjodorem, papież planował utworzenie w Rzymie wyższej uczelni teologicznej, jednak przed zrealizowaniem tych zamierzeń, nowy władca po Atalaryku, Teodahad, powierzył mu misję dyplomatyczną w Konstantynopolu. Agapit miał za zadanie przekonać cesarza Justyniana do rezygnacji z wojny przeciwko Gotom w Italii, co jednak nie przyniosło rezultatu.

Zgodnie z legendą, w trakcie podróży do Konstantynopola, spotkał kulawą i niemą osobę, której udało się uzdrowić. Po przyjęciu komunii św., ów człowiek miał zacząć mówić. W Konstantynopolu, Agapit miał także uzdrowić innego ślepego i ubogiego. Na zwołanym wówczas soborze w Konstantynopolu, św. Agapit I zdecydowanie skrytykował heretyków, w tym Seweriusza, którzy twierdzili, że Ciało Jezusa Chrystusa, podobnie jak ciała innych ludzi, uległo gniciu po śmierci.

W Konstantynopolu, papież usunął patriarchę Antyma I, zwolennika monofizytyzmu, i mianował na jego miejsce Menasa. Nie wracając do Rzymu, Agapit zmarł w Konstantynopolu.

Kościół katolicki wspomina św. Agapita 22 kwietnia, natomiast Cerkiew prawosławna czci świętego papieża rzymskiego 17/30 kwietnia, co odpowiada 30 kwietnia według kalendarza gregoriańskiego.