Agapa
Agapa – w okresie wczesnego chrześcijaństwa, był to wspólny posiłek, braterska uczta, która pierwotnie odbywała się w kontekście Eucharystii. Z biegiem czasu, z powodów pietystycznych, zyskała ona niezależny charakter. Współcześnie agapa najczęściej przybiera formę spotkania towarzyskiego lub uczty po wspólnej mszy świętej, mającej na celu wzmocnienie więzi pomiędzy członkami wspólnoty wiernych. Nazwa agapa pochodzi od słowa agape, oznaczającego miłość (między braćmi), oraz odnosi się do wspólnego posiłku, spożywanego przez członków gminy. Zwyczaj ten zanikł około VII wieku.
Agapa jest praktykowana w różnych wspólnotach chrześcijańskich, takich jak kościoły ewangelikalne, starokatolickie, Droga Neokatechumenalna oraz Ruch Światło-Życie.
Celem agapy jest budowanie jedności wśród członków wspólnoty poprzez wyrażanie radości płynącej z daru przyjętego sakramentu. Aby spotkanie było bardziej uroczyste, przygotowuje się smaczne potrawy, tak aby w trakcie ich spożywania (podobnie jak w wieczerniku Jezus z apostołami) bracia mogli namacalnie odczuwać jedność i miłość we wspólnocie. Jest to także symbol: bracia dzielą się chlebem, co jest istotą Eucharystii.