Agama ruinowa (Trapelus ruderatus)
Agama ruinowa to gatunek gada należący do rodziny agamowatych (Agamidae).
Występowanie
Ten gatunek można spotkać na Bliskim Wschodzie, obejmującym obszary od południowo-wschodniej Syrrii i wschodniej Jordanii, przez południowy Irak, północną Arabię Saudyjską oraz Kuwejt, aż po południowo-zachodni Iran. Określenie dokładnego zasięgu występowania bywa trudne, ponieważ niektórzy autorzy, jak np. IUCN, uznają agamę perską (Trapelus persicus) za synonim tego gatunku.
Cechy morfologiczne
Agama ruinowa osiąga długość do 16 cm. Jej głowa, tułów oraz nasada ogona są silnie spłaszczone. Głowa jest duża i zaokrąglona, a pysk krótki z wyraźnym przewężeniem szyi. Ogon jest cienki i okrągły w przekroju. Łuski są drobne i słabo żeberkowane; jedynie na głowie w okolicach błon bębenkowych oraz na grzbiecie są one większe i mają stożkowaty kształt. Na ogonie łuski nie tworzą pierścieni.
Grzbiet gada ma jasnobrązowy lub żółtawy kolor, z poprzecznymi, brązowymi lub czerwonobrązowymi pręgami, które sięgają również na ogon. W okresie godowym samce prezentują niebieskoszary lub ołowiany kolor.
Biologia i ekologia
Agama ruinowa zamieszkuje piaszczyste oraz piaszczysto-kamieniste pustynie i półpustynie, a także występuje w górach na wysokości do 3000 m n.p.m. Jej dieta opiera się głównie na różnych stawonogach.
W końcu czerwca samice składają od 6 do 14 jaj o długości 15–17 mm.
Przypisy
Bibliografia
Włodzimierz Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 14, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.