Agama himalajska
Agama himalajska (Paralaudakia himalayana) to gatunek gada należący do rodziny agamowatych (Agamidae).
Taksonomia
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w 1867 roku przez Franza Steindachnera jako Stellio himalayanus. W 1935 roku M.A. Smith sklasyfikował go w rodzaju Agama, a w 2000 roku J. R. Macey i jego zespół przenieśli go do rodzaju Laudakia. W 2012 roku K.J. Baig i inni umieścili go w rodzaju Paralaudakia.
Występowanie
Agama himalajska zamieszkuje obszar Himalajów, rozciągający się od Tadżykistanu po Tybet. Można ją spotkać w górach na wysokościach przekraczających 4000 m n.p.m., gdzie żyje wśród skał oraz osuwisk. Zimuje w szczelinach skalnych.
Cechy morfologiczne
Ten gatunek osiąga długość do 24 cm. Jego głowa, tułów oraz nasada ogona są silnie spłaszczone. Łuski na grzbiecie są płaskie lub lekko wypukłe, mają 5- lub 6-kątny kształt. Na tylnych nogach oraz ogonie łuski zakończone są niewielkimi kolcami, a te na ogonie układają się w regularne pierścienie.
Grzbiet ma kolor oliwkowy lub szarozielony, a na bokach tułowia znajdują się jasne plamki ułożone w podłużne rzędy. U samców głowa może mieć jasnożółty kolor, a boki szyi są pomarańczowe.
Odżywianie
Agama himalajska żywi się stawonogami oraz różnymi częściami roślin, w tym liśćmi, kwiatami, owocami i nasionami.
Rozród
Samice składają w lipcu lub sierpniu od 6 jaj o długości 19–22 mm.
Przypisy
Bibliografia
Włodzimierz Juszczyk, Mały Słownik Zoologiczny, Wiedza Powszechna, Warszawa 1986.