Aga (radioodbiornik)

Aga to lampowy, monofoniczny radioodbiornik stołowy, który był produkowany w Polsce po 1945 roku na licencji szwedzkiej.

Opis

Radioodbiornik Aga nie powinien być klasyfikowany w wykazie polskich odbiorników, ponieważ był to produkt wytwarzany na podstawie licencji nabytej w Szwecji. Niemniej jednak, jego produkcja jest ściśle związana z początkiem powojennej radiotechniki w Polsce, a na podstawie jej schematu stworzono w kraju kolejne modele. Pierwsze setki egzemplarzy (modele 1651 i 1742) przybyły w całości z kraju licencjodawcy. W 1947 roku zakłady Diora w Dzierżoniowie rozpoczęły produkcję, początkowo z importowanych elementów, a później z krajowych. Wśród różnych modeli znajdowały się odbiorniki dla użytkowników indywidualnych, tzw. abonenckie (np. RSZ-F, RSZ-47, 1731) oraz wersje radiowęzłowe, które umożliwiały podłączenie wielu dodatkowych głośników (np. RSZ-F-3W, RSZ-F-8W). Przydział na zakup tych odbiorników trafiał do wyróżniających się szkół, świetlic, zakładów pracy oraz aktywistów partyjnych PZPR i przodowników pracy.

Od 1950 roku Aga była również montowana w Zakładach Radiowych im. Marcina Kasprzaka w Warszawie. Jej następcą stał się radioodbiornik Syrena, który był identyczny pod względem elektrycznym i elektronicznym (zawsze z tzw. magicznym okiem), jednak różnił się znacznie większą obudową.

Podstawowe parametry i właściwości

Odbiornik ten to superheterodynowy model zasilany z sieci prądu przemiennego, który oferował kilka (przełączanych) napięć. W różnych wersjach zastosowano różnorodne zestawy lamp. W wcześniejszych egzemplarzach wykorzystywano lampy 7S7, 7H7, 7B6, 7C5, 5Y3GT/G, natomiast w późniejszych modelach pojawił się zestaw przedstawiony w tabelce, a także klasyczny zestaw 2xECH21, EBL21, AZ1, EM4 (magiczne oko). Uboższe wersje nie były wyposażone w elektroniczny wskaźnik dostrojenia (magiczne oko).