Afrykańska Partia Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka (port. Partido Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde) to gwinejska partia polityczna, która pierwotnie zainicjowała ruch narodowowyzwoleńczy w Gwinei Portugalskiej oraz na Wyspach Zielonego Przylądka. Partia ta sprawowała władzę w Gwinei Bissau w latach 1974–1998, 2004–2012 i 2014–2020.
Historia
Partia została założona w 1956 roku. Wśród jej założycieli znajdowali się Amílcar Cabral, Luís Cabral oraz Aristides Pereira. Od samego początku, ugrupowanie przyjęło lewicowy charakter. Jego celem było wyzwolenie Gwinei Portugalskiej oraz Wysp Zielonego Przylądka spod rządów portugalskich, a następnie zjednoczenie obu kolonii w jedno państwo.
Początkowo PAIGC podejmowała próby negocjacji z władzami kolonialnymi, jednak po bezowocnych rozmowach, partia przeszła do działań zbrojnych. W 1960 roku PAIGC przeniosła swoje struktury do Konakry w niepodległej już Gwinei, gdzie jej działacze przeszli szkolenie ideologiczno-militarne. Pierwsze ataki PAIGC na wojska kolonialne miały miejsce w 1962 roku, a rok później wybuchła otwarta wojna pomiędzy PAIGC a Portugalią. W 1965 roku ruch niepodległościowy stworzył własną armię – Rewolucyjne Siły Zbrojne Ludu. W trakcie konfliktu PAIGC otrzymała wsparcie z różnych krajów, takich jak Gwinea, Senegal, Algieria, Libia, ZSRR, Chiny, Kuba (która wysłała doradców wojskowych) oraz państwa skandynawskie.
W styczniu 1973 roku w wyniku zamachu zginął Amílcar Cabral, a za jego zabójstwem prawdopodobnie stali Portugalczycy. Po jego śmierci, władzę przejął Luís Cabral, a formalnym przywódcą PAIGC został Aristides Pereira. 24 września 1973 roku powstańcy jednostronnie ogłosili niepodległość Gwinei Bissau, która została uznana przez 34 państwa. Zakończenie walk umożliwiła portugalska rewolucja goździków w kwietniu 1974 roku, która doprowadziła do uznania niepodległości Gwinei Bissau przez metropolię we wrześniu tego samego roku. W nowo powstałej republice monopartyjną władzę objęła PAIGC, a prezydentem został Cabral. W 1975 roku Portugalia nadała niepodległość Wyspom Zielonego Przylądka, gdzie rządy również objęła PAIGC. Oba państwa prowadziły wspólną politykę i zapowiadały zjednoczenie. Sytuacja zmieniła się jednak w 1980 roku, kiedy w Gwinei Bissau doszło do zamachu stanu, w wyniku którego Cabral został obalony. Po tym wydarzeniu, sekcja PAIGC z Wysp Zielonego Przylądka zerwała relacje z Gwineą Bissau, kończąc plany zjednoczeniowe partii. Kabowerdyjska sekcja PAIGC przekształciła się w niezależną Afrykańską Partię Niepodległości Zielonego Przylądka (PAIVC).
W 1991 roku PAIGC zrezygnowała z monopartyjnych rządów, wprowadzając wielopartyjny system. Pierwsze wolne wybory w 1994 roku zakończyły się sukcesem partii, jednak w 1998 roku utraciła ona władzę na skutek wojny domowej, a następnie odzyskała ją w 2004 roku.