Afrowiórka namibijska

Afrowiórka namibijska (Geosciurus inauris) to gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych, który występuje w Afryce, od Namibii po Republikę Południowej Afryki. Preferuje suche środowiska, takie jak sawanny.

Wygląd

Długość ciała waha się od 43,5 do 47,6 cm, a masa wynosi od 423 do 649 g. Samce są zazwyczaj większe od samic. Ich futro jest krótkie, brązowe na grzbiecie, natomiast brzuch, szyja, pysk i łapy są białe. Skóra jest czarna. Ogon, który jest prawie równy długości ciała, ma biały kolor i w gorące dni służy jako parasol, gdyż wiewiórki unoszą go, aby schronić się w jego cieniu przed słońcem. Posiadają również małe uszy.

Tryb życia

Afrowiórki prowadzą dzienny tryb życia i zamieszkują wykopane w ziemi nory. Są terytorialne i żyją w grupach składających się z 1 do 4 samic oraz ich młodych. Samce tworzą osobne, ściśle zhierarchizowane stada, które mogą liczyć do 19 osobników. Ich dieta obejmuje trawę, zioła, nasiona, bulwy oraz owady.

Rozmnażanie

Afrowiórki rozmnażają się przez cały rok, z większą aktywnością w zimie. Są poligamiczne, co oznacza, że zarówno samice, jak i samce mają wielu partnerów. Po 42-49 dniach ciąży, samica rodzi 1-3 ślepe, nagie młode, które karmione są mlekiem przez około 52 dni. Po 45 dniach młode są wystarczająco rozwinięte, aby po raz pierwszy opuścić norę. Około 153 dnia młode stają się całkowicie samodzielne i osiągają rozmiary dorosłych osobników. Samce mogą rozmnażać się w wieku ośmiu miesięcy, a samice dwa miesiące później. Samice pozostają w rodzinnej grupie przez całe życie, podczas gdy samce odchodzą po osiągnięciu dojrzałości płciowej. Najstarszy znany osobnik dożył 11,5 roku.

Korelacje z innymi gatunkami

Afrowiórki namibijskie są ofiarą drapieżników afrykańskich, takich jak szakal czaprakowy, żmija sykliwa oraz waran stepowy. Ich nory stanowią schronienie dla surykatek oraz mangust lisich. Wiewiórki często żyją w sąsiedztwie surykatek, pozwalając im korzystać ze swoich nor, a w zamian otrzymują ostrzeżenia przed zagrożeniem.